ΩΣ ΟΥΔΕΝ Η ΜΑΘΗΣΙΣ ΑΝ ΜΗ ΝΟΥΣ ΠΑΡΗ

''Ως ουδέν η μάθησις αν μη νούς παρή'', δηλαδή τίποτε δεν αξίζει η μάθηση, αν δεν συνοδεύεται από νοημοσύνη, τόνιζε πρίν δύο χιλιετίες ο Μένανδρος και δυστυχώς επαληθεύεται για πολλοστή φορά στις μέρες μας. Διότι όταν καταργείς και απαγορεύεις την Αυτοκτησία, η Δημοκρατία θα φλερτάρει με την Αναρχία και θα το πληρώσεις με την Αυτοδικία. Νόμος. Με αυτά που γίνονται με τους ''επενδυτές'' στην Ελλάδα, σύντομα θα αρχίσουν να ανοίγουν τα σεντούκια και να ξεθάβονται τα κρυμμένα... και οι βουτηγμένες στο αίμα υπερβολές του Δράκοντος θα μοιάζουν κουκλοθέατρο.

Οσο η κεντρική εξουσία δεν θα εκπροσωπεί και συνεπώς δεν θα έχει δικαίωμα να αντιπροσωπεύει το "ποίμνιο", η αυτοκτησία θα περιορίζεται, η αναρχία θα εξαπλώνεται και η αυτοδικία θα αποτελεί την μόνη ζουγκλοειδή λύση. Δεν αφήνουν όμως οι ''ποιμενάρχες'' εύκολα να τους φύγουν τόσα πρόβατα από το μαντρί (ένα είναι, μη γελιέστε). Οσοι έχουν δύναμη προσπαθούν να την διατηρήσουν, όσοι δεν έχουν, να την αποκτήσουν, αλλά όπως φαίνεται από τα καθημερινά, χωρίς να ξέρουν ούτε οι μεν ούτε οι δέ για ποιόν "πραγματικό και όχι φαινόμενο" λόγο την χρειάζονται. Γιατί, όταν ανάψει η σπίθα της αυτοδικίας, η κλιμάκωση που είναι αρχή πολέμου, θα την κάνει πυρκαγιά που θα τους κάψει όλους...

Η πραγματική και ανθρώπινη λύση βρίκεται μόνο στην αμεσότητα που βασίζεται στην αυτοκτησία, η οποία με την σειρά της εμπεδώνει αυτό που λείπει σήμερα από την επίπλαστη κοινωνία δικαιωμάτων που κάποιοι έντεχνα και μεθοδικά έχουν χτίσει: την υποχρέωση. Η αμεσότητα δε, βρίσκεται μόνο σε επίπεδο τοπικών, ανεξάρτητων, αυτόνομων και αυτοδιοικούμενων κοινωνιών. Ολα τα άλλα είναι μήλα του Παραδείσου και μάλιστα με μπόλικη δόση Μοσάντο, όχι... οργκάνικ σαν της Εύας 😉

(ΗΚ)