Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ

Η ιστορία επαναλαμβάνεται συνεχώς με τους δρώντες να έχουν, όπως αποδεικνύεται, μόνο επιφανειακή ή και καθόλου γνώση του ιστορικού αρχετύπου. Αρκεί να διαβάσει κανείς τοποθετήσεις εξεχόντων μελών της κοινωνίας μας για να διαπιστώσει την αδικαιολόγητη και πολύ ύποπτη πίστη τους σε διαφορετικά αποτελέσματα με την χρήση αποτυχημένων μεθόδων.

Οι κοσμογονικές αλλαγές στην ιστορία του ανθρώπου δεν έγιναν ποτέ με τυμπανοκρουσίες. Δεν προαναγγέλθηκαν ποτέ και πάνω από όλα, δεν προβλέφθηκαν ποτέ. Αυτό όμως δεν σημαίνει πώς δεν υπήρξαν ποτέ συνωμοσίες, με την μεγαλύτερη όλων εκείνη που σου λένε οι ίδιοι οι συνωμότες ότι δεν υπάρχει συνωμοσία. Αν δε ελέγχουν και όλα τα δημόσια βήματα, θα το επαναλαμβάνουν τόσο συχνά που η πλύση εγκεφάλου θα είναι δεδομένη. Ελευθερία του τύπου δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει πλέον και δημοκρατία αφού ο πολίτης ούτε άδεια έχει δώσει για τόσο ασύστολη διαχείριση της τύχης του, ούτε παίρνει απαντήσεις στα τόσα του ερωτηματικά. Πώς λοιπόν πήραν το δικαίωμα όσοι κυβερνούν να κάνουν πράγματα και θαύματα κρυφά από τον κόσμο; Μα… με την αδράνεια του κόσμου φυσικά, αδράνεια που ισοδυναμεί με ανοχή και αποδοχή. Τόσο απλά.

Η ελευθερία δεν χάθηκε μόνο από την τέταρτη εξουσία, χάθηκε από παντού. Είτε σας αρέσει είτε όχι, η πολιτική ζωή του Ελληνικού λαού που τόσο μνημονεύουμε, τελειώνει περίπου το 404 π.χ. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις πόλεις που είχαν χτιστεί πάνω στα στιβαρά θεμέλια της αυτοκτησίας και της αυτάρκειας, η Ελληνική έννοια της ελευθερίας πεθαίνει και μαζί της πεθαίνει η πιθανότητα να την γευθούν και άλλοι λαοί. Ο διεθνισμός του Αλέξανδρου δεν έπιανε αιχμαλώτους και τα πρώτα θύματά του ήταν οι πολιτειακές πολιτικές δομές. Δεν θα πώ δημοκρατικές γιατί κόντρα σε όλους που θέλουν να βάζουν δικούς τους τίτλους, οι Έλληνες δεν είχαν δημοκρατίες με την σημερινή ξεπεσμένη έννοια που μας φόρτωσε στην πλάτη ο ΅διαφωτισμός΅. Οι Έλληνες είχαν πολιτείες, από τους πολίτες-οπλίτες, για τους πολίτες-οπλίτες και όχι για τον όποιον ΅μέτοικο΅ επιθυμούσε να καρπωθεί τζάμπα τον ιδρώτα των πολιτών. Σήμερα η έννοια του πολίτη είναι τόσο θολή που δεν ξέρεις από που να την πρωτοπιάσεις…  Όσα έχουν διαδραματιστεί από εκείνη την χρονική περίοδο και μετά έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την βαθμιαία και αδιάκοπη απομάκρυνση των κοινωνικών άκρων, στην οποία ήρθε να προστεθεί και ο συνεχώς μειούμενος όγκος της μεσαίας τάξης η οποία ήταν δεσπόζουσα κατά την αρχαιότητα. Πριν καλά - καλά το καταλάβουμε, αυτή η γέφυρα των δύο άκρων, η μεσαία τάξη, θα εξαφανιστεί. Χωρίς αυτήν όμως, το όνειρο επανασύστασης πολιτεύματος όπως το αρχαιοελληνικό θα παραμείνει μόνο όνειρο και μάλιστα θερινής νυκτός. Δεν πρέπει κατά συνέπεια να προβληματίζεστε για την αδιαφορία των εκάστοτε κυβερνώντων για τα προβλήματά σας. Αντίθετα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι από την εποχή που άρχισε να εξασθενεί η ελευθερία και η αυτοκτησία, το κυρίαρχο μέσο διαχείρισης των μαζών ήταν και συνεχίζει να είναι, ο φόβος. Ο φόβος της φτωχοποίησης, ο φόβος της δημογραφικής αλλοίωσης, ο φόβος της πανδημίας... Ο φόβος γενικά.
(HK)