ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ, Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ

Πολλοί άνθρωποι ξεφουσκώνουν απότομα όταν βλέπουν τον μύθο που έχουν χτίσει για τον εαυτό τους μέσα στο μυαλό τους, να καταρρέει χτυπημένος από τα κύματα της πραγματικότητας. Χάνουν τις αντιστάσεις τους, τα φίλτρα τους και βλέποντας κατάματα την αλήθεια τυφλώνονται, γιατί όταν έχουν συνηθίσει να βλέπουν παντού κατασκευασμένες εικονικές πραγματικότητες, παντού ψέματα, η αλήθεια μετά τους πέφτει πολύ βαριά. Και είναι 100% σίγουρο ότι όλοι, κάποια στιγμή σ’ αυτήν την ζωή, θέλουν δεν θέλουν, θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια.

Ποιά είναι αυτή; Εκλογές έχουμε, ας το δούμε λοιπόν από αυτήν την γωνία. Ποιά είναι η πραγματική εικόνα σήμερα; Η έστω, ποιά λέω εγώ ότι είναι.

Λέω λοιπόν ότι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, στήσανε χορό πάνω στο πτώμα μιάς Ελλάδας που αιμοραγεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οσο δε όλοι τους συνεχίζουν να μιλούν σοβαρά και να φτάνουν στα άκρα για το ποδόσφαιρο και αντίθετα να διακωμωδούν την πολιτική σε κάθε ευκαιρία, επιβεβαιώνουν τον Φαλμεράγιερ και τον Φρόυντ (κι ας μην τους χωνεύω και τους δυό τους). Σκεφτείτε το λίγο... Ολο το διαδίκτυο είναι γεμάτο με πικάντικα σχόλια και εξυπνάδες για τους πολιτικούς και την πολιτική και δεν τρέχει τίποτα, αλλά ουαί και αλλοίμονο αν τολμήσεις να κάνεις πλάκα για τον ΠΑΟΚ ή τον Ολυμπιακό!!! Θα αντιμετωπιστείς σαν να κάνεις πλάκα για τον Μωάμεθ από τους ισλαμιστές. Ναι ή όχι; Η έξυπνη στρατηγική όμως επιβάλλει να μετατρέψεις το μειονέκτημα σε προτέρημα...(βλ. παρακάτω).

Σε μία Ελλάδα, όπου το 67% του πληθυσμού εξαρτάται από την φορολογία του υπολοίπου 33% (ενώ θα έπρεπε να ισχύει τουλάχιστον το αντίθετο) και οι κοινωνικές δαπάνες, που σημαίνουν αδυναμία οικονομίας και επιχειρηματικότητας με τον δεδομένο κρατικίστικο σχεδιασμό, ξεπερνούν το 23,5% του ΑΕΠ, είναι αδύνατον πλέον οι άνθρωποι να διαχωρίσουν το χιούμορ από την διακωμώδηση, γιατί αυτά τα στατιστικά, δεν σκιαγραφούν την οικονομία αλλά την ίδια την κοινωνία. Το χιούμορ είναι ένδειξη πολιτισμού. Η ασύστολη διακωμώδηση είναι ένδειξη κοινωνικής σαπίλας και ραγιαδισμού. Δεν πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσει μετά όταν σε μία τέτοια κοινωνία που τάχει μπλέξει όλα, η ευγένεια εκλαμβάνεται ως φόβος, η ανοχή ως αδυναμία και ο κοινωνικός εκβιασμός και η εκμετάλλευση έχουν γίνει κανόνες.  Οταν διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός, η οικονομία μοιραία θα ακολουθήσει, κοινωνική επιστήμη γαρ... Αυτό το ξεχνούν όλοι. Ολοι δηλαδή εκτός από εκείνους που θέλουν το κακό μας. Εκείνους που γνωρίζουν ότι αν σπάσουν τα κοινωνικά τείχη της οικογένειας, της γλώσσας, της συμπεριφοράς και της θρησκείας, θα ακολουθήσει με μαθηματική ακρίβεια η απομόνωση, η αδυναμία αντίδρασης, η φτωχοποίηση και τελικά η υποδούλωση. Ετσι διεξάγονται οι σύγχρονοι πόλεμοι, όχι με σφαίρες και πυραύλους. Κάνοντας μία κοινωνία να αποδεχθεί γονέα 1 και 2, ταυτότητα χωρίς θρήσκευμα, αποδυνάμωση των ηθών, μη τήρηση των εθίμων, ανυπαρξία συνόρων... Να αποδεχθεί να γίνει σούπα δηλαδή. Γιατί ο σκοπός είναι να ατονήσει το θεμελιώδες «φυσικό» αίσθημα της αυτοκτησίας και της προεκτάσεως αυτού, της ιδιοκτησίας. Ετσι μαγειρεύονται οι σούπες... Πολιτικά λοιπόν, όταν ο Ελληνας ψηφίζει υπέρ όσων του υπόσχονται όλα τα ανωτέρω, ψηφίζει υπέρ της σούπας και τελικά υπέρ της υποδούλωσής του.  

Ετσι, είναι φυσικό επόμενο, η περιβόητη πλέον για την ακαμψία της και την έλλειψη ανταγωνισμού Ελληνική οικονομία, να έχει καταντήσει η λιγότερο ελεύθερη οικονομία στην Ευρώπη και μια από τις λιγότερο ελεύθερες παγκοσμίως, βάσει πορισμάτων διεθνών ερευνών. Σημειώνουν ακόμη τα ίδια πορίσματα ότι: "Ο δημόσιος τομέας εξακολουθεί να καταναλώνει περισσότερο από 50% του ΑΕΠ και η Ελλάδα συνεχίζει να αντιμετωπίζει ένα τρομακτικό φορτίο χρέους με σοβαρή διάβρωση της ανταγωνιστικότητας. Η άκαμπτη αγορά εργασίας εμποδίζει την παραγωγικότητα και την αύξηση της απασχόλησης και η διαφθορά παραμένει μεγάλο πρόβλημα. Η οικονομία είναι όμηρος ισχυρών συνδικάτων και το κρατικιστικό μοντέλο των κυβερνήσεων της υπονομεύει την επιχειρηματικότητα. Υπάρχουν νόμοι για την προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, ωστόσο, δεν εφαρμόζονται".

Παρ' όλα αυτά, μέσα σε έναν παροξυσμό φαιδρότητος, οι Ελληνες διακωμοδούν συνεχώς τα πάντα και πρωτίστως την πολιτική σκηνή, δηλαδή την καθ’ ύλην αρμόδια δύναμη για να αλλάξει τα παραπάνω εξευτελιστικά κοινωνικο-οικονομικά στατιστικά. Παρ' όλο που δεν παράγουν τίποτα, βρίζουν και κριτικάρουν όλους εκείνους, "τους ξένους", που παράγουν. Των οποίων τα προϊόντα που παράγουν εκείνοι χρησιμοποιούν... Τα αυτοκίνητά τους, τα κινητά τους, τα αεροπλάνα τους, τα ρούχα τους, ακόμη ακόμη και τις τροφές τους - γιατί δεν πιστεύω να νομίζει κανείς αδαής ότι η Ελλάδα είναι διατροφικά αυτάρκης σαν χώρα... Θά έπρεπε και θα μπορούσε - μιά χαρά θα μπορούσε – αλλά δεν είναι.

Πρέπει επιτέλους να το καταλάβουμε, δεν μπορούμε άλλο με μερεμέτια. Ολα και όλοι οι μέχρι τώρα δεν κάνουν... Αν συνεχίσουμε με αυτούς, με τις ίδιες μεθόδους και με μερεμέτια, μόνο στα ίδια αποτελέσματα μπορούμε να ελπίζουμε. Και μιλάω επώνυμα και υπεύθυνα, χωρίς ίχνος διάθεσης αρνητισμού ή απόρριψης. Δεν έχω σκοπό να κατηγορήσω παρά μόνο να εκθέσω τα, για εμένα, αυτονόητα. Οταν δεν έχουμε ποτέ στην νεώτερη ιστορία μας (από την επανάσταση του 1821 και μετά) σχεδιάσει βάσει των δικών μας αναγκών, νοοτροπίας ή εθίμων και εισάγουμε μονίμως κυβερνητικά σχήματα από την Γερμανία, την Αγγλία και την Γαλλία, έ, δεν θέλει πολύ να καταλάβει κανείς γιατί πάμε ολοταχώς για να πέσουμε μέσα στην σούπα (άσε που μάλλον πέσαμε ήδη). Σας παρακαλώ να το σκεφτείτε λίγο αυτό. Ακόμη και η Σχολή των Ευελπίδων έχει Γαλλική στολή, καπέλλο κλπ. Γιατί; Δεν λέω να φορούν οι Ευέλπιδες περικεφαλαία, αλλά γιατί Γαλλικό καπέλλο; Γιατί «δεξιοί» και «αριστεροί» στην πολιτική, αυτοί οι ξενόφερτοι όροι; Γιατί Δημοκρατία Γαλλικού τύπου; Που ρε παιδιά; Στην Ελλάδα; Στην χώρα που την δημιούργησε την δημοκρατία;

Το να μην τους βρίζουμε τους ξένους, είναι ένα το κρατούμενο. Οχι όμως να πάμε και στο άλλο άκρο του να τους αποδεχόμαστε με κλειστά τα μάτια!  Αλλά το να μένω μόνο στις κατηγορίες δεν με χαρακτηρίζει. Θέλω πάντα να προτείνω λύσεις, όχι απλά να κάνω κριτική. Και την λύση που εγώ πιστεύω ότι είναι η μόνη που «μας κάνει», λόγω της ιδιομορφίας μας ως λαού, την έχω γράψει και προτείνει ήδη πολλές φορές.  Η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να ευημερήσει με μεγάλη κεντρική διοίκηση. Το σύστημα που την έκανε κοσμοκράτειρα, το αντέγραψαν οι πατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και οι Ελβετοί, ήτοι τα δύο ισχυρότερα οικονομικά κράτη του πλανήτη. ΗΠΑ και Ελβετία λειτουργούν αντιγράφοντας και προσαρμόζοντας στα δικά τους και στα σύγχρονα δεδομένα, την αρχαιοελληνική δομή της αυτοδιοίκησης των πόλεων-κρατών.  Αυτή η δομή είναι η μόνη που μπορεί να αλλάξει την εικόνα στην Ελλάδα, μετατρέποντας τον κακό ανταγωνισμό σε ευγενή άμιλλα, εξορύσσοντας έτσι την τεράστια δημιουργικότητα που κρύβεται φοβισμένη σήμερα μέσα στον Ελληνα. Μόνο έτσι το απίστευτα ισχυρό τοπικιστικό αίσθημα των Ελλήνων θα αναγκάσει - αυτή είναι η σωστή λέξη - τους τοπικούς φορείς να παράγουν έργο. Γιατί δεν θα δεχθεί ποτέ ο κάτοικος μίας πόλης να χλευάζεται από άλλους γειτονικής πόλης, όχι μόνο για το πόσα "τους ρίξανε" την Κυριακή στο γήπεδο, αλλά και για την ασφάλεια, την καθαριότητα και ένα σωρό άλλα. Αυτοί είμαστε και πρέπει να το χωνέψουμε επιτέλους. Το προσπαθήσαμε δύο αιώνες με τα ξενόφερτα αντίγραφα και δεν δούλεψε τίποτα, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σήμερα εδώ που είμαστε... στον πάτο. Αυτό το υπέροχο και παντοδύναμο τοπικιστικό αίσθημα έχουν καταφέρει να αραιώσουν στη σούπα που χρόνια τώρα μαγειρεύουν. Πρέπει να ψάξουμε να βρούμε ξανά τις δικές μας αξίες και αν το κάνουμε, θα αρχίσουμε γρήγορα να καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε να ξαναπατήσουμε στα πόδια μας. Μην πιστεύετε και μην πριμοδοτείτε με την πολύτιμη ψήφο σας πολιτικούς που σας τάζουν μία από τα ίδια. Βουτήξτε την αυτήν την ρημάδα την ψήφο στο μυαλό σας πρίν την ρίξετε στην κάλπη.

Θα κλείσω, όπως μου αρέσει να κάνω σχεδόν πάντα, με μία τοποθέτηση που δείχνει γιατί πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα δικά μας και στους δικούς μας και να σταματήσουμε επιτέλους να αντιγράφουμε ξένους που δεν καταλαβαίνουμε. «Εχω βρεί πολύ λίγα που είναι καλά στους ανθρώπους. Η εμπειρία μου απέδειξε ότι τα περισσότερα είναι σκουπίδια» δήλωσε κάποτε ο πολλά βαρύς Σίγκμουντ Φρόϋντ. Τέτοια έλεγε και το κεφάλι του κέρδισε μία θέση στα ντουβάρια των γραφείων των «ψυχολόγων» που τον θεωρούν πατέρα της επιστήμης τους. Λες και πρόκειται για κυνηγετικό τρόπαιο μιάς παρηκμασμένης κοινωνίας που ακόμη έχει ανάγκη την ανθρωπολατρεία... Οι πρόγονοί μας όμως, ούτε ανθρωπολάτρεις ήσαν, ούτε ειδωλολάτρεις. Ησαν ΙΔΕΟΛΑΤΡΕΙΣ. Ενας τέτοιος πρόγονός μας, ονομαζόταν Ιπποκράτης, στο όνομά του δε, ορκίζονται σήμερα παγκοσμίως όλοι εκείνοι που φέρουν τον τιμητικό τίτλο του λειτουργήματος του θεράποντος ιατρού (εξαιρούνται οι φακελλακιοδέκτες που ορκίζονται, δεν ορκίζονται, το ίδιο κάνει). Αυτός λοιπόν ο Ιπποκράτης είπε ότι Η ΜΕΝ ΨΥΧΗ ΤΩ ΑΥΤΟ ΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΕΜΨΥΧΟΙΣΙ ΤΟ ΔΕ ΣΩΜΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΚΑΣΤΟΥ, δηλαδή, ενώ τα σώματα διαφέρουν μεταξύ τους, σε όλα τα σώματα ενοικεί η ψυχή που έχει την ίδια φύση επειδή προέρχεται από το Θείον. Για τον λόγο αυτόν, η ψυχή ΔΕΝ ΝΟΣΕΙ. Πώς αλήθεια να νοσήσει το Θείον; Γίνεται; Μπορείτε τώρα να μου εξηγήσετε γιατί ονομάζουμε την επιστήμη Ψυχολογία; Αφού η ψυχή ως άϋλη, όντως δεν νοσεί... (όλα αφορούν τον εγκέφαλο που είναι ύλη στην ουσία, όχι την ψυχή). Γιατί έτσι αρέσει στον κάθε Φρόϋντ και τους φίλους του; Δεν μας κάνει ο Ιπποκράτης που ήταν απείρως σοφότερος; Οσο λοιπόν θα συνεχίσουμε να εισάγουμε ανοησίες, θα χτίζουμε άλογα και ανόητα, μέχρι στην ζωή μας να μην βγάζει πλέον νόημα τίποτα.

Λένε ότι αν θέλεις να σε αφήσουν ήσυχο, λέγε την αλήθεια. Δεν την αντέχει κανείς... Καλά λένε.

(ΗΚ)