ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ

Στην αρχαία Ελλάδα οι θεοί δεν έδωσαν εντολές ή απαγορεύσεις στον άνθρωπο. Υπήρχαν όρια που δεν έπρεπε να ξεπεράσεις, όμως δεν ήταν προκαθορισμένα. Μόνος σου έπρεπε να σκεφτείς ποια ήταν τα όρια της ελευθερίας, του σεβασμού και της ευπρέπειας, και αν τα ξεπερνούσες, περιέπιπτες σε ύβρη και οι θεοί σε τιμωρούσαν, ήτοι, επανέφεραν την ζυγαριά σε κατάσταση ισορροπίας. Η υπερβολή ήταν πολύ πιό επικίνδυνη από την ανυπακοή. Τότε. Σήμερα, παρ' όλες τις απαγορεύσεις και τα προκαθορισμένα όρια, όλοι σχεδόν κινούνται έξω από αυτά, λες και τοποθετήθηκαν όχι για να κρατήσουν τα πρόβατα μέσα στο μαντρί, αλλά, σαν να γνωρίζουν κάτι εκείνοι που τα έβαλαν, έξω από αυτό. Το τι παθαίνει όποιο πρόβατο βγαίνει από το μαντρί το ξέρουμε. Το τρώνε οι λύκοι. Το τι παθαίνει όμως αν μείνει μέσα στο μαντρί, το ξέρουμε κι αυτό αλλά το ξεχνάμε. Το σφάζει ο "ποιμήν"... Ετσι, σήμερα, τεχνηέντως ανεχόμενη και συγχωρώντας την υπερβολή, η κοινωνία μας ασχολείται με την τιμωρία της ανυπακοής. Αντί δηλαδή να χτίζει και να δημιουργεί, ασχολείται με το να αστυνομεύει. Οπως καταλαβαίνετε, οι διαφορές μας με το τότε δεν είναι και τόσο αμελητέες.

(ΗΚ)