ΣΑΛΑΜΙΝΑ, ΜΕΝΟΜΕΝ ΚΑΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Η φθινοπωρινή ισημερία που λαμβάνει χώρα σήμερα, εγκαινιάζει την έναρξη του φθινοπώρου στο βόρειο ημισφαίριο, ενώ ταυτόχρονα στο νότιο ημισφαίριο ξεκινά η άνοιξη. Κατά την ισημερία, ο Ήλιος λάμπει κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης, με τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας να είναι περίπου ίδια. Αρκετά αρχαιοελληνικά ημερολόγια, ανάμεσά τους και αυτό των Λακεδαιμονίων, είχαν ως αφετηρία, ως πρωτοχρονιά δηλαδή, την φθινοπωρινή ισημερία.

Σαν σήμερα επίσης, πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια, έλαβε χώρα και η αποφασιστική ναυμαχία της Σαλαμίνας όπου, αν ο Σπαρτιάτης ναύαρχος Ευρυβιάδας δεν έλεγε το φοβερό εκείνο ''μένομεν'', ουδείς θα μπορούσε στην συνέχεια να προβλέψει την έκβαση των Μηδικών Πολέμων. Αντ' αυτού, που χρησιμοποίησε μία λέξη εκεί που ο βασιλιάς χρησιμοποίησε δύο στις Θερμοπύλες, η ιστορία αγνοώντας τον, εξυμνεί τον Θεμιστοκλή... Ακριβώς όπως αντιστοίχως στην συνέχεια εξύμνησε και τον Περικλή που έριξε την Ελλάδα στον καταστροφικότερο πόλεμο όλων, μόνο και μόνο για να διαφύγει ο ίδιος τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, αφού είχε καταχραστεί το συμμαχικό ταμείο για να χτίζει ''δωρικούς'' Παρθενώνες στην Ιωνική Αθήνα.

Ετσι καταλήξαμε σε μία συνεχή πολιτικοκοινωνική μουρμούρα και κριτική (μας έχει γίνει δεύτερη φύση...) η οποία όμως είναι άτοπη, αφού δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ελπίζουμε σε κάποιο καλύτερο οικοδόμημα με τα σαθρά θεμέλια που έχουμε επιλέψει για να το στηρίξουμε. Για παράδειγμα, κοινωνικό θεμέλιο παρά τοις αρχαίοις Ελλησι ήταν η δικαιοσύνη, όχι η ισότητα που αποτελεί κατάπτωσή της, που είναι ανύπαρκτη στην Φύση και η ''επιβολή'' της ισοδυναμεί με την μεγαλύτερη αδικία κατά Αριστοτέλη. Οπως άλλο πράγμα η πολιτεία, εντελώς άλλο η δημοκρατία και ακόμα διαφορετικότερο ζώο η απόκλιση που ζούμε σήμερα. Οταν κάποτε ρωτήθηκε ποιο πολίτευμα είναι καλό, ο Σπαρτιάτης Λύσανδρος απάντησε: «Αυτό που ανταμείβει και τους γενναίους και τους δειλούς όπως τους αξίζει», δηλαδή δίκαια. Αντε τώρα να βγάλεις άκρη με τα σημερινά, χρησιμοποιώντας αυτό ως φίλτρο και κριτήριο. Και πώς αλλιώς, όταν έχουμε ξεχάσει ακόμα και το όνομα του νικητού και ενθυμούμεθα μόνο το όνομα του πρωταιτίου...

Οσο αγνοούμε αυτό το δικό μας θεμέλιο της δικαιοσύνης, όσο αδικούμε την ιστορία μας και τα διδάγματά της και επιμένουμε να χτίζουμε κοινωνίες επάνω σε άλλα ξενόφερτα σαθρά θεμέλια, χίλιες ισημερίες να περάσουν, Σαλαμίνα δεν θα ξαναζήσουμε.

(ΗΚ)