ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙΝ Η ΠΑΤΡΙΣ ΚΑΙ ΣΕΜΝΟΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΤΕΡΟΝ

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μία κοπέλλα τόσο όμορφη, που όπου κι αν περπατούσε, όλα τα βλέματα έπεφταν πάνω της. Αγνή στην ψυχή της και αμόλυντη στο σώμα της, δεν ήξερε την γλύκα που έχει στην γεύση το δηλητήριο της υπόσχεσης και του ψέματος. Ετσι, με τον πρώτο μνηστήρα που την πλησίασε και της έταξε χάντρες για πετράδια, θαμπώθηκε, χάρηκε, τον πίστεψε και του δώθηκε... Κι εκείνος, αφού ικανοποίησε επάνω της τα πρωτόγονα ένστικτά του, αφού ρούφηξε σαν βρυκόλακας λαίμαργα την πεντακάθαρη και ζωωγόνο ενέργειά της, την παράτησε στραπατσαρισμένη, βρώμικη και φορτωμένη με τα αποτελέσματα του περάσματός του από την ζωή της.

Της πήρε καιρό να συνέλθει, μα δεν το έβαλε κάτω. Είχε ψυχή... Γιατί για να ξαναπροσπαθήσεις, θέλει πολύ ψυχή. Αλλά έκανε πάλι το ίδιο λάθος... Ευκολόπιστη όπως ήταν, πίστεψε ξανά σε κούφια λόγια και άδειες υποσχέσεις, δώθηκε για άλλη μιά φορά με την ψυχή της στο επόμενο μνηστήρα που της έταξε τον ουρανό με τ' άστρα και για άλλη μιά φορά έμεινε μόνη, παρατημένη και φορτωμένη ακόμη περισσότερο από πρίν. Πόσο ακόμη να αντέξει η δόλια... Κάθε ερωτική της περιπέτεια την άφηνε όλο και περισσότερο κουρασμένη, με όλο και περισσότερα βάρη να σέρνει πίσω της. Μυαλό όμως δεν έβαζε... Ετσι, ο κάθε άντρας που περνούσε από το κέντρο διερχομένων της μεγάλης της καρδιάς, την παρατούσε μόνη και αβοήθητη, μέσα σε μία αφιλόξενη και σκληρή κοινωνία που μόλις δεί μία ψυχή λαβωμένη, αντί να τρέξει να την βοηθήσει, κάνει τα πάντα για να την εκμεταλλευτεί.

Αυτήν την πανέμορφη κοπέλλα την λένε Ελλάδα. Μιά μάνα μόνη, φτωχή, με πολλά παιδιά, περιτριγυρισμένη από εχθρούς και παρατημένη από τους τόσους μνηστήρες που της ρούφηξαν την ενέργειά της, που γεύτηκαν το κορμί της και στην συνέχεια την εγκατέλειψαν αβοήθητη μέσα στην συναισθηματική έρημο της εποχής μας.

Δεν μπορούμε να δεχόμαστε συμψηφισμούς και υποσχέσεις πιά. Δεν υπάρχει αύριο παρά μόνο εδώ και τώρα. Είχαν όλοι τους τις ευκαιρίες τους. Φάγανε, ήπιανε, γευτήκανε την σάρκα της... Καιρός να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν τον λογαριασμό, να κάνουν αυτά που υποσχέθηκαν. Ο άλλος έλεγε θα σκίσει τα μνημόνια και αντ' αυτού υπέγραψε κι άλλα και παρ' όλα αυτά τον ψήφισε ένας στους 5 Ελληνες! Διαβάστε λίγο Ομηρο... Στο τέλος, ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη. Δεν μιλάει μόνο για το ταξίδι και όλες αυτές τις μοντέρνες ασυναρτησίες ο δάσκαλος των Ελλήνων. Τον κάνει να φτάνει στον προορισμό του - γιατί το αποτέλεσμα έχει τεράστια σημασία, δεν αρκεί μόνο η προσπάθεια - και να ζητάει τα ρέστα από εκείνους που τόλμησαν να πλιατσικολογήσουν και να ασεβήσουν πάνω στο βιός του. Τον έβαλε ο Ομηρος να τους κάνει να πληρώσουν με τίποτα λιγότερο από την ζωή τους, χωρίς οίκτο.

Τώρα, για άλλη μία φορά, η κατάσταση πάει πάλι να αλλάξει. Νέος μνηστήρας φλερτάρει αυτήν την πανέμορφη γυναίκα, την Ελλάδα... Θα αλλάξει όμως κάτι πραγματικά; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι όπως φαίνεται ο επόμενος πρωθυπουργός μας. Θα δείξει διαφορετικό πρόσωπο τελειώνοντας για παράδειγμα με την άχρηστη ΣΟΒΙΕΡΤ που κοστίζει ένα σωρό τζάμπα λεφτά στον πάμφτωχο Ελληνα φορολογούμενο; Θα κοσκινίσει - με κόσκινο με πολύ μικρές τρύπες - τους δημόσιους τεμπελχανάδες διπλοτριπλοθεσίτες που, εκτός από το απίστευτο κόστος τους (το 1/4 του προϋπολογισμού παρακαλώ), απαγορεύουν με τα κατευθυνόμενα συνδικάτα τους τον εκσυγχρονισμό και την συνεπαγόμενη ταχύτητα, ευκολία και διαφάνεια στην συναλλαγή του πολίτη με το δημόσιο; Θα επιτρέψει σε εμάς τους τόσους πολλούς Ελληνες του εξωτερικού να έχουμε λόγο για την πατρίδα μας; Θα βρεί την δύναμη να απλοποιήση χθές, όχι σε δέκα χρόνια, το δαιδαλώδες φορολογικό με δραστική μείωση του ενός και μοναδικού συντελεστή που θα έπρεπε να υπάρχει αλλά και του ασφυκτικού ΦΠΑ για να επανεκινήσει η οικονομία μας; Θα έχει το κουράγιο να αγγίξει τα ερείπια του ασφαλιστικού; Θα απαιτήσει δικαιοσύνη - όχι σκληρότητα αλλά ούτε οίκτο - για όλους όσους έχουν βλάψει το Κράτος, ή θα κάνει τα στραβά μάτια κι αυτός όπως ο άλλος το 75 που ήταν τόσο αβέρτος με τους καπεταναίους, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε μέχρι και σήμερα το δυσεξήγητο χουβαρνταλίκι του; Και στα εθνικά θέματα, θα αφήσει τις Ενοπλες Δυνάμεις να κάνουν την δουλειά τους ή θα τις ευνουχίσει κι αυτός για άλλη μία φορά και μαζί μ' αυτές και την υπερηφάνεια μας; Θα ακούσει τον λαό που θα τον φέρει στην εξουσία; Θα κάνει αυτό που θα του ζητήσει ή θα κωφεύσει και θα κάνει "το δικό του" όπως όλοι οι προηγούμενοι που μετέτρεπαν τα ΟΧΙ σε ΝΑΙ με το έτσι θέλω;

Ο Ελληνας πρέπει επιτέλους να κόψει τα ληγμένα χάπια που του χορηγούν χρόνια τώρα. Να παλέψει το στερητικό σύνδρομο της αποχαύνωσης που του δημιουργούν και να μάθει να απαιτεί, όχι να ζητιανεύει, από αυτούς που ψηφίζει να διαχειριστούν την ζωή του και την αξιοπρέπειά του. Αλλιώς, ας προετοιμαστεί να ξαναδεί την μάνα του χρησιμοποιημένη και πεταμένη σε μιά άκρη της γής, βρώμικη, κουρελιασμένη και για άλλη μιά φορά πληγωμένη να αιμοραγεί... μέχρι να πεθάνει.

Μιλάω σκληρά, αλλά μιλάω με την καρδιά μου. Οι επερχόμενες εκλογές είναι μία ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Θα σταθώ δίπλα στην φάλαγγα με όποιον φερθεί τίμια στην πατρίδα μου. Με όποιον τιμήσει τις υποσχέσεις του και τα παντελόνια που φοράει, όποιος κι αν είναι, όπως και αν τον λένε. Ολοι οι άλλοι θα με βρούνε απέναντί τους. Ελπίζω το ίδιο να κάνετε κι εσείς διότι για εμάς τους Ελληνες, ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙΝ Η ΠΑΤΡΙΣ ΚΑΙ ΣΕΜΝΟΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΤΕΡΟΝ.

(ΗΚ)