ΕΓΩ ΦΕΥΓΩ ΜΑΝΑ...

''Φεύγω, μάνα. Αν δεν γυρίσω, θα ‘μαι ένα λουλούδι σε αυτό το βουνό, ένα κομμάτι γης για έναν κόσμο μεγαλύτερο από αυτόν.

Φεύγω μάνα. Αν δεν γυρίσω, το κορμί μου θα εκραγεί εκεί όπου βασανίζουν και το πνεύμα μου θα μαστιγώσει όπως η καταιγίδα, όλες τις πόρτες τους.

Εγώ φεύγω…Μάνα… Αν δεν γυρίσω, η ψυχή μου θα ΄ναι λόγος για όλους τους ποιητές''.

Κουρδικό ποίημα στην μνήμη της ηρωίδας Asia Ramazan Antar, που πέθανε στα 19 της χρόνια για να υπερασπιστεί την Συρία από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Ξεχνάω για λίγο ότι Κούρδοι ήταν πολλοί από τους στρατιώτες του Τουρκικού στρατού το 74 στην Κύπρο και σκέφτομαι ότι τέτοια κωλοτούμπα που τους κρέμασε τώρα, τόσο ψυχρή, είχαμε καιρό να δούμε στα παγκόσμια χρονικά. Οποιος πολεμάει για μιά ιδέα, για μιά πατρίδα, εχθρός ή φίλος, από εμένα έχει τον αμέριστο σεβασμό μου. Οι κωλοτουμπάτοι όμως δεν νοιαζονται για κάτι τέτοια μπανάλ πράγματα όπως ο σεβασμός, η ελευθερία, η αλήθεια και η αξιοπρέπεια. Είναι άλλο - εντελώς άλλο - το πεδίο αναφοράς τους, άλλα τα δεδομένα τους, άλλες οι ανησυχίες τους, άλλοι οι στόχοι τους και οι Κούρδοι δεν εξυπηρετούν πλέον αυτούς τους στόχους. Τσαλάκωμα και κάλαθος... απλά. Μόνο για αυτό το κορίτσι όμως, την 19χρονη Asia που ήταν νέα και όμορφη σαν τα κρύα τα νερά, μόνο γι αυτήν την ψυχή θα άξιζε να κάνουν μία εξαίρεση... Νομίζετε ότι είμαι ρομαντικός; Ακούστε λοιπόν...

Κάποτε, εν μέσω οπλιτικής μάχης με τις φάλαγγες να ωθούν και να ωθούνται, οι Σπαρτιάτες αναγνώρισαν ανάμεσα στις πρώτες γραμμές των αντιπάλων έναν Ολυμπιονίκη. Αμέσως έδωσαν οι ενωμοτάρχες παύση και σταμάτησε η μάχη!!! Τον κάλεσαν, κάθισαν μαζί του και γεμάτοι χαρά έπιασαν την κουβέντα. Θεώρησαν τιμή τους να έχουν απέναντί τους τόσο ικανό αντίπαλο και θεώρησαν ότι κάποιος θεός έβαλε το χέρι του και τον αναγνώρισαν (όχι κάτι εύκολο όταν ο άλλος είναι κρυμμένος κάτω από κορινθιακά κράνη και πίσω από ασπίδες) και πρόλαβαν να σταματήσουν πριν στερήσουν την Ελλάδα από έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο! Τον έστειλαν δε μαζί με τους εναπομείναντες στην πόλη τους, με σπαρτιατική στρατιωτική συνοδεία για την ασφάλειά τους.

Αυτά οι Σπαρτιάτες. Οι ισλαμιστές του ISIS τι είδαν μπροστά τους όταν αντίκρυσαν την Asia; Τι νομίζετε; Τι σχέση έχουν αυτοί με μας; Τι τους θέλουμε μέσα στην πατρίδα μας; Και αφού τους κουβαλάνε με τα τσουβάλια και μας τους ξεφορτώνουν γιατί δεν τους στελνουμε επιτέλους από εκεί που ήρθαν;

Δεν είμαι ρομαντικός. Εϊμαι Ελληνας. Γιατί μέσα μας έτσι είμαστε εμείς οι Ελληνες. Καιρός να το βγάλουμε και προς τα έξω. Καιρός είναι...

(ΗΚ)