ΠΑΣΧΑ 2020, ΣΚΕΨΕΙΣ

Πολύ περίεργο αυτό το φετινό Πάσχα, ακόμη και εδώ στην Αμερική, με τις κλειστές εκκλησίες και τις λειτουργίες από το διαδίκτυο. Πολύ περίεργο... Ακόμη πιό περίεργη είναι όμως για μένα η ευκολία με την οποία δέχθηκαν και προσαρμόστηκαν οι άνθρωποι σε όλη την γή στον κατ΄οίκον περιορισμό τους. Για το καλό τους φυσικά, για το καλό τους...

Ενα Πάσχα το φετινό αλλιώτικο από τα άλλα. Ενα Πάσχα βουτηγμένο στα ερωτηματικά, στην αμφιβήτηση της εξουσίας που δεν έχει σταματήσει να απομακρύνεται από τον λαό και στο σκοτάδι... Στο σκοτάδι του φόβου που δεν σ΄ αφήνει ώρες ώρες ούτε φώς ν΄ ανάψεις, γιατί φοβάσαι μην έρθουν οι νεκροί και σου ζητήσουν να λογοδοτήσεις. Κρύβεσαι μέσα στον αφρό της επιφάνειας και στα ψεύτικα χωρατά που δεν χωρούν σε καμμιά ψυχή έτσι που είναι κλειδωμένες, τρέμοντας την στιγμή που θα σε ρωτήσουν γα το άν εκείνοι έχυσαν το αίμα τους τζάμπα και βερεσέ για μιά ελευθερία που από τον θρόνο της κορυφής, εσύ κατέβασες και έβαλες σε δεύτερη μοίρα από την ζωή... για τριάντα αργύρια όλα κι όλα... Το «οὐ ποιήσομαι περὶ πλείονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας» αραιώθηκε πολύ, μέχρι που έχασε την γεύση του και αχρηστεύτηκε αφού το υπέρτατο αγαθό δεν έτυχε για άλλη μία φορά του σεβασμού της εξουσίας. Και οι άνθρωποι ακόμη να πάρουν το μήνυμα... Ακόμη...

Ένα Πάσχα το φετινό αλλιώτικο από τα άλλα. Γυρίσαμε σελίδα.

Το μέλλον δεν το ξέρουμε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το ότι όμως άνεργοι και αχρηστευμένοι (άχρηστοι δηλαδή για τα νέα δεδομένα) θα αυξάνονται και θα πληθαίνουν δεν είναι κάν μέλλον παρ΄ όλα τα ¨θα¨. Η έλλειψη αντίδρασης στις τόσες δοκιμές που απανωτά έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες, εγγυόνται την ομαλή μετάβαση στην νέα πραγματικότητα που κάθε άλλο παρά μελλοντική είναι αφού ήδη την ζούμε. Απλά δεν θέλουμε να το πιστέψουμε.

Μόλις 8 μήνες είχαν περάσει από την έναρξη των νατοϊκών βομβαρδισμών στη Σερβία, όταν ο Μπιλ Κλίντον ήρθε στην Ελλάδα. Στο πεδίο βολής παρέα με τους αμερικανούς του Secret Service μερικές μέρες πρίν, με ρώτησε ένας - όνομα και μη χωριό - πώς είναι δυνατόν η Ελληνική Αστυνομία να προτείνει ως πρώτη επιλογή το άδειασμα των δρόμων της διαδρομής της αυτοκινητοπομπής, Δεν θα αντιδράσει ο λαός; Με ρώτησε εμφατικά και αρκετά πιεστικά ώστε να με κάνει να απαντήσω. Εγώ δεν απάντησα με λόγια αλλά καταλάβαμε και οι δύο το ζητούμενο. Ηταν το 1999, πριν από 20 χρόνια δηλαδή. Οι δρόμοι εκκενώθηκαν και μαζί μ΄ αυτούς και αρκετές περιοχές των Αθηνών, με τους κατοίκους να διατάσσονται στην ουσία να μείνουν στα σπίτια τους και να μην κυκλοφορούν. Οπερ και έγινε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Αν τους έλεγαν όμως ότι θα τους κόψουν ένα επίδομα τεμπελιάς, η ΓΣΣΕ και οι λοιπές προοδευτικές δυνάμεις με τους μουσάτους επαναστάτες της πολυθρόνας θα έβγαιναν στους δρόμους με πανώ και ghetto blasters με τραγούδια του Θοδωράκη και θα διεκδικούσαν με μαχητικότατο πνεύμα, φραπέ και τσιγάρο στο χέρι, τα δικαιώματά τους!

Don't get me wrong, ο ιός σκοτώνει, δεν χωρεί συζήτηση επ αυτού. Οι τόσο ακραίες όμως και επιλεκτικές απαγορεύσεις που έχουν στόχο τον Ελληνα, την Ορθοδοξία και την Οικονομία, ενώ αφήνουν να αλωνίζουν κλέφτες γύφτοι -ναι γύφτοι - να προωθούνται σωρηδόν λάθροι στα ηπειρωτικά της χώρας και να κάνουν τα στραβά μάτια στον κάθε ψευτο-ιμάμη που φωνάζει ασεβώς μέσα στο Πάσχα, ξεπερνάει τα όρια. Υπάρχουν τρόποι, σίγουρα, αλλά η ευκολία της ακραίας επιλογής εμένα τουλάχιστον με προβληματίζει πολύ.  Και όμως, δεν αντέδρασε ο Έλληνας. Ξανά. Τα λόγια στο facebook δεν είναι αντίδραση. Ούτε η μόνιμη μουρμούρα, ούτε βέβαια και η τακτική του καβαλλήματος του φράχτη και της καβάντζας. Αυτό το τελευταίο με τον φράχτη να το προσέξουν ορισμένοι γιατί έχουμε και πρόβλημα υπογεννητικότητας στην Ελλάδα. Ξεκαβαλλήστε τον κάποτε… Επιλέξτε πλευρά, δεν γίνεται να είστε με όλους γιατί έτσι δεν είστε με κανέναν.

Το τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν δεν το γνωρίζουμε. Θα επιμένω να υποστηρίζω ότι ο παρατηρητής που δεν μπορεί να βγεί έξω από το παρατηρούμενο για να το... παρατηρήσει μακροσκοπικά ώστε να εισπράξει το όλον, δεν μπορεί εκ κατασκευής να γνωρίζει. Δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω... ο Αρχιμήδης ήταν κάθετος και βεβαίως αυτό εννοούσε, όχι απλά την ιστορία με το βαρούλκο. Αρα, επαναλαμβάνω, το τι θα δούμε την επόμενη ημέρα μετά την λήξη του συναγερμού για την πανδημία ουδείς πραγματικά γνωρίζει. Οσοι το επιχειρούν παραβλέποντας την ανωτέρω θέση αλλά και προηγούμενη τοποθέτησή μου περί σχέσεως παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, στα δικά μου μάτια φαίνονται ως υποχείρια του εγωϊσμού τους και της ανεξέλεγκτης ανάγκης τους για κοινωνική αναγνώριση. Δυστυχώς αυτοί είναι πολλοί και μάλιστα παγκοσμίως. Πολλοί και επικίνδυνοι.

Το ΅δεν γνωρίζω΅ μας οδηγεί αναγκαστικά σε στρατηγικές που στόχο έχουν την αντιμετώπιση όσο το δυνατόν περισσότερων πιθανοτήτων. Το περίφημο ΅για παν ενδεχόμενο΅ δηλαδή που εύκολα καταλαβαίνουμε ότι εκείνο το ΅παν΅ μόνο ΅παν΅ δεν είναι...

Τα έχω γράψει πολλές φορές επί σειρά ετών και γι΄ αυτό θα κόψω δρόμο και θα πάω κατ΄ ευθείαν στο ζουμί: Η Ελλάς πρέπει να στοχεύσει παντί τρόπω στη ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ. Αμεσα. Πρέπει να εμπεδώσει πολιτικά την αυτοκτησία και την ατομική ευθύνη μέσα σε ένα πλαίσιο αυτοδιοικούμενων ανεξάρτητων τοπικών κοινωνιών με κεντρικό κρατικό έλεγχο (μόνο έλεγχο). Ολα αυτά και μόνον αυτά (είμαι κατηγορηματικός) οδηγούν στην αξιοπρέπεια που είναι προΰπόθεση της ελευθερίας η οποία πρέπει να ξαναβρεί άμεσα την θέση της στον θρόνο του υπέρτατου αγαθού. Θέση που της έκλεψε η ζωή... η, για να είμαι ακριβέστερος, η επιβίωση, που θα δεχθεί ακόμη και την σκλαβιά μόνο και μόνο για να να συνεχίσει να υπάρχει.

Τα ανωτέρω γίνονται ακόμα περισσότερο επιτακτικά σήμερα διότι, εκτός της ύφεσης, η απόσταση μεταξύ κεντρικής πολιτικής σκηνής και λαού έχει μεγαλώσει επικίνδυνα. Λίγο ακόμη και θα σπάσει το σχοινί που τους κρατάει μαζί. Ο Ελληνας έχει ανάγκη να ξαναπάρει τις τύχες του στα χέρια του. Να είναι υπεύθυνος για ότι λέει και ότι κάνει και να μην ξεφορτώνει ευθύνες βρίσκοντας άλλοθι στους πολιτικούς. Χρειαζόμαστε βαθιά ενδοσκόπηση και επιστροφή στις ρίζες μας. Στα δικά μας ήθη και έθιμα και στις δικές μας συμπεριφορές. Πρέπει να ξαναβρούμε την Ελληνικότητά μας γιατί αυτό είναι το μοναδικό υπερόπλο που θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε τις όποιες καταστάσεις ή απειλές εμφανιστούν την επόμενη ημέρα. Η αυτάρκεια και η αυτοκτησία είναι θεμελιώδη Ελληνικά χαρακτηριστικά. Αυτά μας κράτησαν ζωντανούς τόσες χιλιετίες κόντρα σε καταστάσεις και εχθρούς δυσανάλογα ισχυρούς. Πρέπει να τα ξαναβρούμε. Και τότε, πολλά από τα ζητήματα που μας απασχολούν θα βρούν γρήγορα λύση. Οπως αυτό της ΕΕ για παράδειγμα και την θέση της Ελλάδος. Η δική μου θέση είναι γνωστή από την αρχή της διαδικασίας αλλά θα την ξαναπώ με άλλα λόγια, όχι για να αγαπιόμαστε, αλλά για να καταλαβαινόμαστε: Σε ένα δωμάτιο όπου αναπνέει ένας τοξικός άνθρωπος, δεν υπάρχει οξυγόνο για τους άλλους.

(ΗΚ)