ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ... ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ... ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ

Η δύναμη των Ελλήνων βρίσκεται θαμμένη μέσα στο μυαλό τους. Στην ικανότητά τους να συλλάβουν έννοιες που για άλλους είναι όχι απλά δυσνόητες, αλλά και πρακτικά αδύνατες να κατανοηθούν. Ετσι, είναι τουλάχιστον κουτό, για παράδειγμα, να αποδίδεται η διάσωση των αρχαιελληνικών κειμένων στους Αραβες αντιγραφείς - Ελληνες λόγιοι μετανάστες στην περιοχή ήσαν οι αληθινοί θεματοφύλακες - αφού, παρ΄ όλη την ευφυία τους, οι Αραβες αδυνατούσαν και συνεχίζουν να αδυνατούν να συλλάβουν τέτοια νοήματα και να συντάξουν ερμηνευτικές πραγματείες επ αυτών.

Ισως οι δύο μεγαλύτερες - από τις τόσο πολλές - περιπτώσεις αυτής της αδυναμίας σύλληψης, να είναι οι διαφορές που προσάπτουν δυτικοί στοχαστές των τελευταίων αιώνων στον Παρμενίδη και τον Ηράκλειτο, ή στον Δημόκριτο και τον Επίκουρο. Αυτό το τελευταίο ζευγάρι είχε απασχολήσει και τον ¨πολύν¨ Μάρξ οποίος κατάφερε στο τέλος να επιβεβαιώσει ότι το αντίγραφο ουδέποτε μπορεί να ταυτιστεί με το πρωτότυπο. Δηλαδή όχι μόνο την Σπαρτιατική κοινοκτημοσύνη δεν κατάλαβε αφού αγνόησε το θεμέλιό της, την ιδιοκτησία - σας ακούγεται περίεργο αυτό έ; η ιδιοκτησία και η αυτοκτησία ως θεμέλιο της κοινοκτημοσύνης... - αλλά έφτασε στο σημείο να επιτρέψει στην περιορισμένη του οπτική να θεωρήσει τα αλληλοσυμπληρούμενα αντίθετα.

Εμείς όμως είμαστε Ελληνες και τους Ελληνες πρέπει να διαβάζουμε. Δεν χρειαζόμαστε ερμηνείες ξένων. Δεν έχουμε ανάγκη επεξηγήσεων από ανθρώπους που ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να συλλάβουν την διαφορά δόξας και κλέους, ή προφέρουν με έναν φτιαχτό και αστείο τρόπο μία γλώσσα - την δική μας - που τους υπερβαίνει. Οταν ο τεράστιος εκείνος άνδρας που ο ίδιος ο Πλάτων απέφευγε επιμελλώς να αναφέρει το όνομά του, μιλάει για αναγκαιότητα και τοποθετείται αντιδιαμετρικά αντίθετα από τον ευγενικό και ασκητικό Επίκουρο που πίστευε, τάχα μου, στην τύχη, ¨αδυνατούν¨ όλοι αυτοί να κατανοήσουν ότι στην βάση του, στην αρχή των πάντων και την γένεση του κόσμου, ο Δημόκριτος δεν κατονομάζει κάποια συγκεκριμένη αιτία, υποδεικύοντας έτσι ως τέτοια το τυχαίον! Αυτό δηλαδή που προσάπτουν ως βασική αρχή στην σκέψη του Επίκουρου. Που είναι λοιπόν η αντίθεση; Απλά στο ότι όλοι αυτοί που μιλούν πολύ χωρίς να καταφέρνουν να λένε κάτι, δεν μπορούν να συλλάβουν αυτό το επίπεδο ύπαρξης. Δεν υπάρχει γι αυτούς! Ο Δημόκριτος, αλλά και όλοι τελικά οι μεγάλοι Ελληνες φιλόσοφοι, πίστευαν ότι οι άνθρωποι πλάθουν με την φαντασία τους την ψεύτικη εικόνα τού τυχαίου λόγω της δικής τους αμηχανίας, αφού το τυχαίο αντιστρατεύεται την ρωμαλέα σκέψη, μόνο σε αυτό το επίπεδο ύπαρξης. Η δημοκρίτεια έννοια λοιπόν τής αναγκαιότητας παύει να διαφέρει από το τυχαίο εκεί όπου αρχίζει ο χώρος τού Γενικού και τού Θείου. Σε αυτόν τον χώρο, στην κορυφή του βουνού, έστω κι αν ανέβαινε ο καθένας τους από άλλο μονοπάτι, υπήρχε ταύτιση όλων. Αυτό όμως και να το καταλάβαινε, δεν θα άρεσε στον Μάρξ.

(ΗΚ)

Δύσκολη εβδομάδα μπροστά. Ξεκίνημα με φιλοσοφία και ξαφνικά τα δύσκολα γίνονται εύκολα 😉 Καλή εβδομάδα σε όλους και να αγαπάτε την Ελλάδα... Οσο πιό πολύ μπορείτε. Κι άλλο τόσο!