ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ ΚΙ ΑΡΑΧΝΕΣ

Από τις σιδηροκατασκευές και τις κατσαρίδες, προτιμώ να βλέπω ένα κυκλαδίτικο σπιτάκι, με τις λιτές γραμμές του και τα φωτεινά του χρώματα. Θα μου πείτε, εγώ δεν φοράω ακουστικά όταν γυμνάζομαι ή όταν περπατάω, δεν κουβαλάω ένα μπουκάλι νερό όπου πάω λές και βρίσκομαι στην Σαχάρα και χρησιμοποιώ ακόμη τον πληθυντικό όταν απευθύνομαι σε αγνώστους. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται old school ή κάπως αλλιώς, αλλά δεν μου πάει να παραμείνω καθιστός όταν έρχεται να καθίσει στο τραπέζι μας μία γυναίκα... Τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με την κατσαρίδα; Αυτό ακριβώς: καμμία. Οπως δεν υπάρχει σχέση της σημερινής με μιά άλλη Ελλάδα που αντί να εξελίσσουμε και να βελτιώνουμε, χάσαμε και συνεχίζουμε να χάνουμε κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Το δε χειρότερο απ΄ όλα είναι συνηθίσαμε στην κατρακύλα και ότι τα επιτρέπουμε... ΄΄Πολλοὶ μὲν ἄνθρωποι εἶεν, ὀλίγοι δὲ ἄνδρες΄΄.

(ΗΚ)