ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑ ΠΗΓΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΓΑΡΥΦΑΛΑ

O ένας κάνει "προληπτικές" συλλήψεις και δεν αντιδρά κανείς. Ο άλλος λέει ότι θα κάνει "μουσουλμανικά συμβούλια" και πάλι δεν αντιδρά κανείς. Πότε δηλαδή θα αντιδράσει κάποιος; Βρίσκουν λοιπόν και κάνουν. Και όσο τους αφήνουμε, τόσο θα κάνουν. Απλά. Οχι την Μακεδονία θα ξεπουλήσουν αλλά και την μάνα τους την ίδια. Αν δεν την έχουν πουλήσει ακόμη...

Σαφώς αυτό δεν είναι πρόοδος. Πρόοδος σημαίνει να εργάζομαι, να διεκδικώ, να κερδίζω, να πατάω επάνω σ' αυτά που έχω κερδίσει και να ανεβαίνω ένα σκαλί ψηλότερα. Να βλέπω πάντα την εικόνα πιό μεγάλη. Οταν όσα έχω κερδίζει με θυσίες και κατακτήσει πληρώνοντας τόσο μεγάλο τίμημα, τα γκρεμίζω μόνο και μόνο επειδή έτσι επιβάλλει ο δογματισμός μου, η έννοια της προόδου χάνεται. Ετσι λοιπόν, όταν άλλοι λαοί χτίζουν και βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής τους, εμείς στο γιαπί... Μιά ζωή στο γιαπί και στα μερεμέτια... Για μιά χώρα που όπου και να κυττάξεις βλέπεις "έργα", είναι να απορεί κανείς (τρόπος του λέγειν, σιγά μην απορώ κιόλας) με την εικόνα κατάντιας που παρουσιάζει. Εκτός κι αν είναι μούφα έργα, βιτρίνας, επιφανειακά, που είναι.

Κι αφού μπήκαμε στους ορισμούς, άντε να δώσουμε κιάλλον έναν. Ξεχείλωμα λοιπόν σημαίνει ότι ένα υλικό, ένα αντικείμενο, ένα συναίσθημα ή μία ικανότητά μας, όπως για παράδειγμα η ανοχή μας, έχει ξεπεράσει πλέον τα όρια και έχει χάσει την ελαστικότητά της. Σ' αυτήν την κατάσταση την ξεχειλωμένη, η επαναφορά στην άλλη κατάσταση, την πρότερη του ξεχειλώματος, είναι πλέον αδύνατη. Αλλάζει κατά συνέπεια το πεδίο αναφοράς μας, αλλάζει και η οπτική μας... Αλλα κυττάμε κι άλλα βλέπουμε. Δεν πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσσει σήμερα πού οι Ελληνες βλέπουν τις μπάμιες που τους ταϊζουν για μπακλαβά.

Σε λίγο που θα τους πάρουν και τις μπάμιες, να δώ τι θα λένε...

(ΗΚ)

φωτό: ποτέ δεν τα πήγα καλά με τα γαρύφαλλα