ΑΣ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΥΦΛΩΝΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ

«Το λίκνο αιωρείται πάνω από μια άβυσσο, κι η κοινή λογική μας λέει ότι η ύπαρξη μας δεν είναι παρά μια σύντομη αναλαμπή φωτός ανάμεσα σε δύο αιωνιότητες σκότους. Παρότι οι δυο τους είναι όμοια δίδυμα, ο άνθρωπος κατά κανόνα βλέπει την προγεννητική άβυσσο με μεγαλύτερη γαλήνη από την άβυσσο προς την οποία κατευθύνεται (με περίπου τεσσερισήμισι χιλιάδες παλμούς την ώρα)» (Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ)

Το άγνωστο λοιπόν, ειδικά εκείνο που είναι μεταγενέστερο, αντιμετωπίζεται από τον άνθρωπο με μεγαλύτερο φόβο και σκεπτικισμό, όπως καταγράφει ο μεγάλος Ρώσσος πεζογράφος αναμασώντας τις βασικές θέσεις του Επίκουρου. Εν προκειμένω, για την περίπτωση της Ελλάδος, διερωτώμαι πώς εκείνο που είναι προγενέστερο χρονικά και αποτελεί τρόπον τινά κριτήριο - ορθώς ή εσφαλμένως - για τον προορισμό, μπορεί να εμπεριέχει ελπίδα... Ελπίδα που εκφράζεται σήμερα παντού στο διαδίκτυο, χωρίς τον προαναφερθέντα φυσιολογικό σκεπτικισμό. Ελπίδα όμως που τυφλώνει. Σε τέτοιον βαθμό μάλιστα που αναρωτιέμαι πολύ σοβαρά για την εξελικτική φάση των νεοελλήνων αφού ξεχνούν τόσο εύκολα το χθές και η λογική τους υποτάσσεται μονίμως στο συναίσθημα. Μονίμως. Χωρίς λογική όμως ο άνθρωπος τι είναι;

Λέει λοιπόν η λογική που εγώ γνωρίζω και αποδέχομαι, ότι αν αθροίσεις τα ποσοστά των.... προοδευτικών δυνάμεων (να τις κάνει ο Θεός προοδευτικές) θα δείς ότι κυμαίνονται στο 40%. Αν ακόμη υπολογίσεις, πριν μιλήσεις, τους "δεν απαντώ", "δεν ξέρω", "δεν με νοιάζει" - που δεν θα έπρεπε να έχουν τότε πολιτικά δικαιώματα, αφού δεν νοιάζονται, με ότι αυτό συνεπάγεται - θα καταλήξεις, πάντα με την δική μου λογική, στο συμπέρασμα ότι ένας στους δύο Ελληνες υποστηρίζει την συμφωνία των Πρεσπών και δέχεται να μοιράσει το Αιγαίο με τους Τούρκους αναγνωρίζοντάς τους δικαιώματα στην επικράτειά μας. Θα καταλήξεις ακόμη στο συμπέρασμα ότι καλώς αφήνουμε τα σύνορά μας αφύλακτα και γεμίσαμε τζιχαντιστές την χώρα μας, καλώς αλλοιωνόμαστε δημογραφικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά και ότι καλώς οι Αλβανοί σκοτώνουν αδιακρίτως όποιον γουστάρουν, όποτε γουστάρουν, όπου γουστάρουν, αφού, ένας στους δύο ενεργούς Ελληνες πολίτες τάσσεται εναντίον του ειδικού καθεστώτος στην Βόρεια Ηπειρο. Αυτά ψήφισαν. Αυτά λέει η λογική μου αλλά λέει και άλλα ακόμη... Λέει ότι ένας στους δύο Ελληνες δέχεται να μην παράγει και να ζεί παρασιτικά, με δάνεια, επιδόματα και τον ιδρώτα των συνανθρώπων του, πράγμα που σημαίνει ότι ούτε φιλότιμο υπάρχει, ούτε αξιοπρέπεια στον μισό πληθυσμό μας. Οτι ένας στους δύο Ελληνες συμφωνεί με την χρήση του ψέματος ως μέσον επικοινωνίας και συναλλαγής που σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον εκείνη η υπερηφάνεια και ο ανδρισμός που λές την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι και στέκεσαι όρθιος μετά μπροστά στις συνέπειες, αγέρωχος, αμετακίνητος, παλληκαρίσια.

Γνωρίζοντας ότι πηγαίνω κόντρα στον μισό πληθυσμό λοιπόν, θα πώ με παρρησία ότι ο Σύριζα δεν είναι ΠΑΣΟΚ όπως ισχυρίζονται εκείνοι που του έδωσαν τόσες ψήφους. Ούτε αριστερό κόμμα είναι. Ο Σύριζα δεν έχει ιδεολογία. Οταν αλλάζει αντιδιαμετρικά από το Ναί στο Οχι εν μία νυκτί, δηλώνει με σαφήνεια ότι είναι ένα οπορτουνιστικό συνοθύλευμα συνιστωσών (σας άρεσε σύντροφοι;) που άγεται και φέρεται από το συμφέρον, όχι από μία συγκεκριμένη ιδεολογία. Αυτός ο οπορτουνισμός μας χαρακτηρίζει ως χώρα στα διεθνή fora και δεν μας τιμά.

Εκτός Ελλάδος, όλες οι ανωτέρω διαπιστώσεις αποτελούν τον κανόνα. Οι σημερινές εκλογές απλά τον επιβεβαίωσαν για άλλη μία φορά.

Καλή επιτυχία στην νέα κυβέρνηση και είθε να κυβερνήσει για τον λαό κάνοντας πράξη τις επιθυμίες και την θέληση του λαού. Είθε να κυβερνήσει για την πατρίδα, φέρνοντας πίσω την χαμένη μας αξιοπρέπεια και μαζί μ' αυτήν όλους εκείνους που ξενιτεύτηκαν και αφαίμαξαν ενεργειακά την Ελλάδα. Αν το κάνει, θα σταθώ στο πλευρό της. Αν όχι, θα με βρεί απέναντί της.

ΗΚ