Ο καλλιτέχνης δεν είναι απλά ένας καλός τεχνίτης. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, ποιοτικά διαφορετικό... και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ο καλλιτέχνης είναι εκείνος που οδηγούμενος από μία εσωτερική του ανάγκη, βγαίνει από τα όρια του κατεστημένου, εξερευνά νέους κόσμους, άλλα επίπεδα ύπαρξης και έτσι ανοίγει δρόμο για όλους τους υπόλοιπους που τον παρακολουθούν. Στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει εσωτερικούς του δαίμονες, δοκιμάζει, ρισκάρει και ακροβατεί πάνω σε εκείνη την κόψη του σπαθιού την τρομερή που ξεχωρίζει την ζωή από τον θάνατο. Η συμπεριφορά του συνήθως περιγράφεται ως κυνική, εκκεντρική, ακραία ή κυκλοθυμική, ποτέ ως καθημερινή ή φυσιολογική και σίγουρα δύσκολη κοινωνικά. Παρ΄ όλα αυτά όμως αγαπητή και ενθουσιώδης με όλη την σημασία της συγκεκριμένης λέξης αφού η ευφορία που σου προκαλεί μία μαγική τρίπλα του Ντιεγκίτο βάζει στην ουσία τον Θεό μέσα σου. Τόσο όμορφα νοιώθεις. Ενοιωθες...
Η μάλλον νοιώθεις. Γιατί τέτοιοι ασυμβίβαστοι καλλιτέχνες, που δεν δέχτηκαν να προσαρμοστούν στον ψεύτικο καθωσπρεπισμό που το κατεστημένο θέλει κατά καιρούς να επιβάλλει, τέτοιοι επαναστάτες λοιπόν, δεν πεθαίνουν ποτέ.
(ΗΚ)
Comments
Post a Comment