ΔΥΟ ΚΑΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟ

Θέλω πίσω την Ελλάδα που αγάπησα. Μια Ελλάδα υπερήφανη, καθαρή, ευγενική... Μιά Ελλάδα γεμάτη φώς και χαμόγελα, που μύριζε γιασεμί και νυχτολούλουδα...

Η κληρονομική εξουσία στην Ελλάδα - γιατί τέτοια είναι - έχει κάνει συνήθεια να επιβάλλει με το έτσι θέλω αποφάσεις και πρακτικές αγνοώντας την περίφημο "λαό". Τον λαό που τους ψηφίζει και τους πληρώνει από τον ιδρώτα του για να τρώει στην συνέχεια ξύλο. Κύριοι, η Ελληνική Αστυνομία ΔΕΝ δικάζει. ΔΕΝ επιβάλλει ποινές. Είναι όργανο της δικαιοσύνης που συλλαμβάνει και προσάγει σε αυτήν κάθε παρανομούντα, ώστε η Δικαιοσύνη και όχι η Αστυνομία να δικάσει, να αποδώσει ευθύνες και να ορίσει ποινές.

Οι κάτοικοι του νησιού έχουν την πρωταρχική ευθύνη για την κατάντια τους γιατί ξεπουλήθηκαν για λίγους δαρεικούς... Πάντα η ίδια ιστορία, χιλιάδες χρόνια τώρα... Αντί να τους περιμένουν με όπλα στις ακτές, έτρεχαν να υποδέχονται τους "εισβολείς" με αγκαλιές και λουλούδια γιατί τα Νόμπελ αγόρασαν την ματαιοδοξία τους και οι δαρεικοί του Σώρος την εθνική τους συνείδηση - αφού ξέρουν ότι έτσι παίζουν το παιχνίδι της Τουρκίας - και την αξιοπρέπειά τους. Επέδειξαν απίστευτο ζήλο εναντίον των αστυνομικών αλλά μηδενικό εναντίον των λαθρεποίκων. Αυτά έχουν καταγραφεί στα κιτάπια της ιστορίας και πλέον δεν σβύνουν. Η ιστορία έχει καταγράψει κύριοι ότι ενώ δεν πυροβολήσατε κανέναν από τους δεκάδες χιλιάδες εισβολείς, το κάνατε εναντίον των Ελλήνων αστυνομικών (αν ειναι όλοι τους βέβαια Ελληνες γιατί πολλά ακούγονται και δεν διαβάζω πουθενά διαψεύσεις... Δεν θά έπρεπε, για να μην κυκλοφορούν έτσι οι φήμες;). Η έμφαση εδώ δεν είναι ότι πυροβόλησαν, αλλά ότι πυροβόλησαν μόνο αυτούς και όχι τους άλλους. Επιλογή τους ήταν και μάλιστα πολύ συνειδητή.

ΑΛΛΑ, δύο κακά δεν κάνουν ένα καλό. Η Ελληνική Αστυνομία ΔΕΝ έχει δικαίωμα να συμπεριφέρεται ως κατακτητής σε Ελληνες πολίτες. Μας αρέσουν δεν μας αρέσουν είναι Ελληνες πολίτες και έχουν δικαιώματα. Ας ξεπουλήθηκαν για πενταροδεκάρες... Υπάρχει μία δικαιοσύνη, όποια υπάρχει (αν δεν σου κάνει άλλαξέ την, μην δέρνεις τον πολίτη) που αν τους προσάγεις θα επιληφθεί. Μπορείς να τους λυπάσαι αλλά όχι να τους σπάς τα αυτοκίνητα. Δεν είναι εικόνα επαγγελματιών αυτή. Δεν σου μεταδίδουν "αίσθημα ασφάλειας" οι σπασμωδικές τους αντιδράσεις, ο ερασιτεχνισμός τους που πιάστηκαν στον ύπνο και η αθυροστομία τους που συνάδει μάλλον με λιμενεργάτες παρά με "όργανα της τάξης". Οταν έχει δικαιώματα ο εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου γιατί να υστερεί ο πολίτης; Δεν μπορείς να τους χτυπάς όπως έκανες και στις Πρέσπες, Ιδία δε όταν προς τους λαθροεισβολείς που ασεβούν, κλέβουν και καίνε, η αντιμετώπιση είναι με το γάντι. Ειδικά τότε. Που στο φινάλε, εσύ, η πολιτεία δηλαδή, έπρεπε να μην είχες επιτρέψει να προσεγγίσουν το έδαφός μας. Σας πληροφορώ ότι αν αυτό λάμβανε χώρα στην Αμερική, η Αστυνομία θα θρηνούσε θύματα - όχι τα πασαλείμματα που είδαμε στο νησί - και οι παραιτήσεις και οι παραπομπές θα έπεφταν βροχή. Ο πολίτης εδώ ΔΕΝ δέχεται μπότα πάνω στο κεφάλι του. Κανενός την μπότα, ούτε ξένου αλλά πολύ χειρότερα, κανενός δικού του. Αλλωστε το σύνταγμά τους (2nd amendment) μιλάει για το δικαίωμα της οπλοκατοχής από τους πολίτες, ειδικά ως μέσον αποτροπής της καταπάτησης των ελευθεριών τους από την ίδια τους την κυβέρνηση. Το καταλαβαίνετε αυτό; Καταλαβαίνετε τώρα γιατί σας μάζεψαν τα όπλα στην Ελλάδα; Οταν εγώ έγραφα στα περιοδικά μου υπέρ του δικαιώματος της οπλοκατοχής, μού έστειλαν μαντατοφόρο να μου πεί να τα κλείσω. Ψυχρά, απλά. Του είπα βέβαια να τους πεί να έρθουν να μου τα κλείσουν.... (όλα αυτά έχουν ονοματεπώνυμο, όπως και πολλά άλλα, αλλά όχι τώρα και όχι από εδώ). Αυτό όμως θα το πώ:

Οταν συζητούσαμε την δεκαετία του '90 τον νέο νόμο περί όπλων στο ΥΔΤ, με παρόντες εκπροσώπους από 13 εμπλεκόμενα Υπουργεία, είπα δημόσια ότι ο ορισμός των όπλων ως σκοπευτικών, κυνηγετικών, προσωπικής ασφάλειας, συλλεκτικών κλπ, είναι ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ με μοναδικό αντικειμενικό στόχο την αφαίρεσή τους από τα χέρια των πολιτών. Οταν για παράδειγμα αποφασίσει η πολιτεία να σταματήσει το κυνήγι για τον οποιονδήποτε λόγο, αληθινό ή ψεύτικο, θα έχει δικαίωμα να μαζέψει τα κυνηγετικά όπλα αφού πλέον δεν θα έχουν "αντικείμενο". Εγώ λοιπόν υποστήριξα τότε με σθένος (παρευρισκόμουν ως Γενικός Γραμματέας της ΠΕΚΤΕΠΟ - Πανελλήνιας Ενωσης Κατασκευαστών Τεχνουργών και Εμπόρων Πυροβόλων Οπλων) ότι το όπλο είναι ένα αντικείμενο το οποίο εκ της χρήσεως μόνο μπορεί να εκληφθεί ως πχ σκοπευτικό ή κυνηγετικό, το ίδιο όπλο, όπως ένα μαχαίρι κουζίνας που έχει ένα σωρό χρήσεις. Δεν μπορείς να απαγορεύεις αντικείμενα, μπορείς να θέτεις εκτός νόμου μόνο χρήσεις, αλλιώς όλα γίνονται παράνομα, ακόμα κι ένα κομμάτι ξύλο που μπορεί εν δυνάμει να γίνει εκ της χρήσεώς του όπλο... Αλλο πράγμα η Οπλοκατοχή, άλλο η οπλοφορία και εντελώς άλλο η οπλοχρησία. Η δε οπλοκατοχή πρέπει να είναι συνταγματικό και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Ελληνος πολίτου ο οποίος πληρεί τις εξείς 4 προϋποθέσεις, ήτοι υποχρεώσεις από τις οποίες απορρέουν όλα τα δικαίωματά του, όχι μόνο η οπλοκατοχή, αλλά ΟΛΑ: (1) να έχει συμπληρώσει το 18ον έτος της ηλικίας του (να έχει δηλαδή ενηλικιωθει) (2) να έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις (να μην οφείλει στην πατρίδα - εδώ περιλαμβάνεται και η ψυχική υγεία), (3) Να είναι οικονομικά ενήμερος (να μην οφείλει στην εφορία) και (4) να μην είναι φυγόποινος η φυγόδικος (να μην οφείλει στην δικαιοσύνη). Σε κάθε άλλη περίπτωση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΔΟΥΛΟΣ αφού δεν θα μπορέσει να προασπίσει την ζωή του, την οικογένειά του, την αξιοπρέπειά του και την περιουσία του, όταν και αν χρειαστεί. Αλλωστε, υπάρχει μεγαλύτερο και πιό επικίνδυνο όπλο από την ψήφο; Θα μου πείτε, εδώ κάποιοι εθνοφύλακες πήγαν και τα παρέδωσαν... Σωστό κι αυτό. Δεν κάνουν όμως οι εξαιρέσεις τον κανόνα. Κι αυτό ακόμα πιό σωστό.

Στην Ελλάδα του σήμερα, η λαϊκή κυριαρχία, η λαϊκή βούληση και η δημοκρατία είναι έπεα πτερόεντα. Οσο δε θα απομακρύνεται η εξουσία από την βάση (τοπικές κοινωνίες) και η αμεσότητα από την δημοκρατία (δημοψηφίσματα), τόσο θα υποχωρεί αυτή η κατ' όνομα μόνο μορφή διακυβέρνησης και θα καταλαμβάνει τον χώρο που μένει κενός ο ολοκληρωτισμός.

Οσο για την απόδωση ευθυνών, η δική μου θέση είναι ότι την μεγαλύτερη ευθύνη έχει το κράτος, δηλαδή η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση, που άφησε τα σύνορά μας να γίνουν σουρωτήρι. Είναι εύκολο να δείχνεις τους χωρικούς και να προσπαθείς να μετατοπίσεις την ευθύνη από πάνω σου. Είναι εύκολο να κατηγορείς, να αποδομείς, να κατακρίνεις σαν κυρα-κατίνα της γειτονιάς... Αν σας πεί ο νησιώτης ότι "αφού εσύ τους άφησες, εγώ γιατί να τους σταματήσω" τι θα απαντούσατε κύριοι της κυβερνήσεως; Είναι εύκολο να κρατάς μία ρακέτα και να πετάς το μπαλάκι στην απέναντι πλευρά αλλά είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις, να κάνεις κάτι θετικό, χρήσιμο, να κάνεις έργα και όχι να σπαταλάς τον χρόνο σου σε λόγια του αέρα που λέγονται σαν ποίημα από ξύλινες γλώσσες. Βλέπετε να υποβάλλεται έστω και μία παραίτηση; Οταν στον τομέα ευθύνης σου γίνονται απίστευτες αθλιότητες από όλες τις πλευρές, πόση αναισθησία πρέπει να έχεις για να παραμένεις στην θέση σου... Τέτοιοι αναίσθητοι είναι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα (εξαιρούνται, ευτυχώς, αρκετοί άνθρωποι στο πολιτικό σκηνικό που όμως, δυστυχώς, δεν ακούγονται). Γιατί όλα που βλέπετε είναι τελικά ένα: το ξεπούλημα της Ελλάδος. Η Κύπρος, ο υπερδανεισμός, το χρηματιστήριο, τα μνημόνια, το Μακεδονικό, το Αιγαίο.... τα πάντα όλα! Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι "θέλουν" να λύσουν προβλήματα και όχι να δημιουργήσουν περισσότερα;

(ΗΚ)