ΦΥΓΑΣ ΘΕΟΘΕΝ ΚΑΙ ΑΛΗΤΗΣ

Εστιν Ανάγκης χρήμα, θεών ψήφισμα παλαιόν, αίδιον... τρίς μιν μυρίας ώρας από μακάρων αλάλησθαι, φυομένους παντοία δια χρόνου είδεα θνητών... και εγώ νυν ειμι, φυγάς θεόθεν και αλήτης.

Υπάρχει χρησμός της ανάγκης, απόφαση των θεών από παλιά... τρείς μυριάδες εποχές να περιπλανόνται μακριά από την χώρα των Μακάρων, και να παίρνουν κατά τη γέννησή τους, με το πέρασμα του χρόνου, παντοειδείς μορφές θνητών... από αυτούς είμαι κι εγώ, εξόριστος των θεών και περιπλανώμενος. (Εμπεδοκλής)

Αν το παρελθόν σου σε πάρει τηλέφωνο, λένε, μην απαντάς. Δεν έχει τίποτα καινούργιο να σου πεί... λένε. Και πόσα άλλα ακόμη λένε... Οπως, δύο ημέρες δεν ελέγχεις, το χθές και το αύριο. Που σημαίνει, αφού ελέγχεις μόνο το σήμερα, μόνο αυτό αξίζει την προσοχή σου. Το ελέγχεις όμως; Και είναι τόσο άσχετο το σήμερα από το χθές και τα δυό μαζί από το αύριο; Οντως δεν αξίζει το χθές την προσοχή σου; Είναι τελικά ο χρόνος απόλυτος και ανεξάρτητος από οποιοδήποτε φαινόμενο συμβαίνει στην φύση και από οποιοδήποτε σύστημα αναφοράς, ή είναι σχετικός; Γιατί έχουμε άλλη αίσθηση για αυτόν όταν χαιρόμαστε και άλλη όταν νοιώθουμε στεναχώρια; Και γιατί οι Πυθαγόριοι θεωρούσαν άκρως σημαντικό να ενθυμούνται τα πάντα περί του παρελθόντος του καθενός, με τον ίδιον τον Μύστη να θυμάται, ως λέγεται, ποιός ήταν στην προηγούμενη ζωή του;

Φίδι αρχέγονο, θεϊκό, τρικέφαλο, τον ήθελαν οι πρόγονοί μας, που μαζί με το άλλο φίδι, την ανάγκη, τυλίχθηκαν ερωτικά γύρω από το κοσμικό αυγό, το έσπασαν και έτσι γεννήθηκε το σύμπαν. Μπορεί ο άνθρωπος να διερωτάται για τον χρόνο ότι θέλει, ο χρόνος όμως δεν πολυασχολείται με τον άνθρωπο, ειδικά όταν αυτός δεν τον σέβεται. Και όταν προσπαθείς με το ζόρι να ξεχάσεις το παρελθόν σου, όταν δεν απαντάς "όταν σε παίρνει τηλέφωνο", δεν τον σέβεσαι.

(ΗΚ)