ΟΤΙ ΤΡΩΣ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ, ΤΟ ΦΟΡΑΣ ΣΤΑ ΦΑΝΕΡΑ

Σάββατο πρωί, 2 Φεβρουαρίου 2019 και διαβάζω τα νέα της πατρίδας από το διαδίκτυο. Επικίνδυνο σπόρ, το ξέρω, γιατί βρίθουν οι ανακρίβειες και η προπαγάνδα, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες. Ξέρω να φιλτράρω τα γραφόμενα πολύ καλά. Η έτσι ελπίζω τουλάχιστον. Αυτό που μένει όμως μετά το φιλτράρισμα είναι για να σου χαλάει την διάθεση. Να δώ πότε θα μου μείνει κάτι ευχάριστο... και ένας Θεός ξέρει πόσο το λαχταρώ!

Ο έρωτας τα αδιέξοδα τα κάνει λεωφόρους, τόση μεγάλη είναι η δύναμή του, αλλά στην Ελλάδα λείπει σήμερα ο έρωτας για την πατρίδα. Λείπει εντελώς. Γιατί το λέω με τόση σιγουριά; Διότι σε μία χώρα τόσο μικρή δεν μπορείς να κρυφτείς, όσο κι αν το θέλεις και η λαιμαργία δεν είναι κάτι που κρύβεται και εύκολα. Κάτι σαν το "ότι τρώς στα κρυφά, το φοράς στα φανερά". Κάτι τέτοιο. Τέλος πάντων... Μπορεί όντως η αλήθεια να σε ελευθερώνει, αλλά πολλές φορές, ειδικά αν πλειοψηφούν οι ψεύτες, μένεις μόνος.

Ας κρατήσω μερικές σημειώσεις, Ελληνικά γαρ τα Θέματα. Πρώτα απ' όλα το απίστευτο αλλά αληθινό με την αύξηση του κατώτατου μισθού. Απλά τα μαθηματικά, ή αύξηση μόνο αύξηση δεν είναι, αλλά στην πραγματικότητα μείωση (μικρή μεν, μείωση όμως, λόγω φόρου που δεν υπήρχε στην πρώτη περίπτωση). Αλλά παραδόξως αυτό δεν είναι το θέμα. Η ουσία βρίσκεται στο εάν μπορεί η όποια πολιτική εξουσία να παρεμβαίνει τόσο ωμά στην αγορά και να φορτώνει τις επιχειρήσεις με έξτρα κόστος όταν ΔΕΝ τους προσφέρει από την άλλη έξτρα έσοδα. Οι ήδη δοκιμαζόμενες Ελληνικές μικρομεσαίες (δεν έχουμε κι άλλες πιά) επιχειρήσεις, θα πάνε έτσι για φούντο μιά ώρα αρχύτερα και όλους εκείνους που τάχα μου θέλει η κυβέρνηση να βοηθήσει με την μόνο κατ' όνομα αύξηση του βασικού, θα στους στείλει τελικά στο ταμείο ανεργίας. Η μήπως αυτό θέλει;

Μουρμούρες όμως και κρίσεις χωρίς προτάσεις δεν είναι του χαρακτήρα μου. Μία χώρα "το λοιπόν" όπως η Ελλάδα με τον τόσο ευλογημένο καιρό της, δεν νοείται να υστερεί από μία μουντή Γερμανία που, ως ο 5ος μεγαλύτερος καταναλωτής ενέργειας παγκοσμίως, έπρεπε να "εισάγει" τα 2/3 των ενεργειακών της αναγκών. Το 2002. Σήμερα, 16 μόνο χρόνια αργότερα, ήδη καλύπτει μόνη της το 65% αυτών των ενεργειακών της αναγκών ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ. Από τό 2002 μέχρι σήμερα, εκατομμύρια γερμανοί - και όχι μόνο - βρήκαν απασχόληση σε αυτό τον ταχύτατα αναπτυσσόμενο τομέα με ρυθμούς των 300 με 400 χλιάδων νέων θέσεων εργσίας κάθε χρόνο, κάνοντας ακόμη και τον πλέον δύσπιστο να αναλογιστεί γιατί στην Ελλάδα δεν θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε κάτι τόσο απλό, βατό και κοινωνικά συμφέρον από πάσης απόψεως. Αντί να καπηλεύεται η κάθε κυβέρνηση μισθούς και απασχόληση (με την πρόσληψη στο δημόσιο κι άλλων αντιπαραγωγικών ψηφοφόρων, μη γελιόμαστε, αυτό δεν είναι πρόοδος...), γιατί δεν πριμοδοτεί με μηδενισμό φόρων τις επιχειρήσεις αυτού του κλάδου, ώστε να αναπτυχθούν, να αδειάσουν τον κουβά της ανεργείας με προσλήψεις και να γεμίσουν τα ελληνικά νοικοκυριά με χαμόγελα;

Πόσοι άλλοι τέτοιοι τομείς σαν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας λέτε να υπάρχουν; Πολλοί... πάρα πολλοί... Δεν είναι η Ελλάδα μόνο για παραλίες, ενοικιαζόμενες ξαπλώστρες, μπαράκια και ξενοδοχεία. Υπάρχουν και άλλοι τομείς, πολλοί άλλοι, που μπορούν απλά, εύκολα και ΑΝΕΞΟΔΑ να αλλάξουν την εικόνα της πατρίδας μας μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Με ξεπερασμένες πολιτικές αγκυλώσεις όμως, ένθεν κακείθεν, που ποινικοποιούν την επιχειρηματικότητα και εξισώνουν τον επιχειρηματία με τον διάβολο, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.

Για την επέτειο των Ιμίων καίγομαι να γράψω αλλά θα αντισταθώ γιατί αν αρχίσω δεν θα σταματάω με τίποτα. Θα σημειώσω όμως εμφατικά το συνεχιζόμενο "ξεδόντιασμα" των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Οι πρόσφατες κρίσεις απέδειξαν περίτρανα το ότι ο ρόλος των ΕΔ για την πολιτική ηγεσία είναι μόνο διακοσμητικός, αφού δεν νοιάζονται ούτε για την ηγεσία και το αξιόμαχό τους, ούτε για την αναβάθμισή τους. Αλλά για όλα αυτά θα επανέλθω συντόμως.

(ΗΚ)