ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ

Με την παγκόσμια οικονομία να μην ξεπερνά τα 80 τρις και το παγκόσμιο χρέος να αγγίζει το τριπλάσιο (!!!) διερωτάται κανείς για το αν αναλογίζονται οι Αμερικανοί την ευθύνη που έχουν. Αντιπροσωπεύουν το 1/4 παρακαλώ αυτής της παγκόσμιας οικονομίας/φούσκας που κινείται σε ρυθμούς τριπλάσιους του επιτρεπτού, αφού η ανάπτυξη για την ανάπτυξη, μόνο ανάπτυξη δεν θα φέρει στο τέλος. Διερωτάται επίσης, όποιος ενδιαφέρεται, για το εάν καταλαβαίνει ο κάθε "ιμιτασιόν" ψευτοκουλτουριάρης Ντόν Τζόνσον (χωρίς την testarossa αλλά επιμελώς αξύριστος) το πόσο δυνατή είναι η Αμερική (οι ΗΠΑ δηλαδή) όταν η πολυδιαφημισμένη Κίνα έχει να βάλει στην πλάστιγγα μόνο το μισό των αμερικανών... Τέλος, συνεχίζει να διερωτάται κανείς - επειδή οδηγεί αυτός ο "κανείς" και σκέφτεται - αν ο κόσμος ευόδωσε να δημιουργήσει όταν οι άνθρωποι κατανάλωναν αυτό που είχαν ήδη παράγει, ή όταν αργότερα, με τον κρατικό παρεμβατισμό και τις άναρχες και ασύδωτες απελευθερώσεις, άρχισαν να καταναλώνουν... αέρα κοπανιστό που ούτε είχαν ούτε επρόκειτο ποτέ να παράγουν. 

Μπορεί ο γάλλος Σέ να μην ήταν ο μεγαλύτερος φωστήρας περί των οικονομικών και ο σκωτσέζος Ανταμ Σμίθ να μην δικαιούται τον βαρύγδουπο τίτλο του πατέρα της Οικονομικής Επιστήμης, αλλά ο άγγλος βαρώνος Κέυνς (πήξαμε στους αγγλογάλλους) θα είχε πολλά να μας απαντήσει σήμερα σχετικά με το γιατί η "μονίμως προσωρινή" οικονομική ανάκαμψη, έχει παραμείνει διασωληνωμένη για να κρατηθεί στην ζωή.

Θαλασσοδέρνουμε σ' έναν ωκεανό από ψέματα, όπου ο έρωτας έχει την δύναμη κι ο θάνατος την εξουσία. Πώς μέσα σ' όλα αυτά τα ψέματα να βρείς την αλήθεια; 

(ΗΚ)