Ο ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΤΟ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ;

Η ευτυχία που έγινε πλέον το μοναδικό ζητούμενο των ανθρώπων, δεν αντικαθιστά την ποιότητα ζωής, της οποίας οι ελλείψεις θα φανούν ξεκάθαρα με το πέρασμα της πανδημίας. Ο κορονοϊός, όταν επιτέλους γίνει ανάμνηση, θα έχει αποκαλύψει την φούσκα μέσα στην οποία ζεί και αναπνέει η κοινωνία μας και τα χάρτινα θεμέλια του πολιτισμού μας.

Δεν μου αρέσει η αρνητικότητα, ούτε να κατακρίνω και να στιγματίζω, διότι αυτή η μέθοδος εύκολης αποκομιδής κοινωνικού εύγε μου είναι ιδιαιτέρως απεχθής. Ομως, όταν όλο αυτό θα έχει περάσει, δεν θα υπάρχει άνθρωπος που να μην χρωστάει μέσα σε έναν κόσμο που επιμένει να καταναλώνει πολύ περισσότερα από όσα έχει ή μπορεί να δημιουργήσει. Οποιος μπορεί να το καταλάβει αυτό, θα δεί εύκολα την ανεπάρκεια των πολυδιαφημισμένων Μάρξ, Σμίθ, Κέινς και λοιπών άλλων, πολλών και ονομαστών. Ολοι τους επέλεξαν αντιγράφοντας αλλά μη καταλαβαίνοντας τι αντιγράφουν, να ακολουθήσουν την εκλογίκευση και τον εξανθρωπισμό αντί τον δρόμο της πραγματικότητας που δίδαξαν εκείνοι τους οποίους αντέγραψαν. Κι όμως, χτίσαμε επάνω τους...

Σήμερα, δεν μπορούμε πιά να σκεφτούμε κάτι που να προσβάλλει την πολυδιαφημισμένη ευτυχία μας χωρίς να το αλλοιώσουμε. Αυτός ο υπερπροστατευτικός στρουθοκαμηλισμός μας έχει γίνει βίωμα. Ετσι όμως δεν μπορούμε να αντικρίσουμε την πολυπλοκότητα της ζωής, με αποτέλεσμα να την υπεραπλουστεύουμε επικίνδυνα με ένα ‘δεν βαριέσαι’ και να χανόμαστε μέσα στις παραισθήσεις των κοινωνικοπολιτικών ναρκωτικών που καταναλώνουμε – μόνοι μας, κανένας δεν μπορεί να μας αναγκάσει αν δεν θέλουμε - χρόνια τώρα. Η ποιότητα της ζωής μας διαρκώς φθίνει, τουλάχιστον όσο εγώ θυμάμαι, αλλά ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτό. Ειδικά στην πατρίδα μας.

Εκ του γενικού, στο ειδικόν:

Με τα νυν τεκταινόμενα, μου είναι λοιπόν αδύνατον να μην σκεφτώ ότι η Ελλάδα δεν κατάφερε ποτέ στην ιστορία της να λειτουργήσει αποτρεπτικά, "εξαναγκαζόμενη" μονίμως να ‘’αντιδρά’’ στις πάμπολλες επιβουλές που εκδηλώθηκαν κατά καιρούς από γείτονες και μή. Και αυτό γιατί ποτέ της δεν φρόντισε να έχει τον πλούτο να θωρακιστεί με τέτοιο τρόπο που να είναι και να εκπέμπει αυτάρκεια. Μόνο όταν δεν χρειάζεσαι κάτι από κάποιον, δεν μπορεί αυτός να σε πιάσει από κάπου και να σε εκβιάσει. Μου φαίνεται δε εξαιρετικά ύποπτο το ότι αυτή η αυτάρκεια δεν έχει αποτελέσει ποτέ κεντρικό πολιτικό στόχο. Με μία απλή σκέψη, ένας αδαής - δεν χρειάζεται να είσαι καθηγητής πανεπιστημίου για να το καταλάβεις - θα έβαζε τον αγροτικό τομέα σε προτεραιότητα γιατί απλά, νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Απλά. Ούτε Μάσλοου χρειάζεσαι για να το καταλάβεις ούτε τίποτα. Τα στατιστικά όμως της νεότερης ιστορίας μας ζωγραφίζουν μία άλλη εικόνα. Ετσι, στην δεκαετία 1880-90, η Ελλάδα είχε 27 μαθητές στην τελευταία τάξη της μέσης εκπαίδευσης σε κάθε χίλιους κατοίκους, ενώ η Γαλλία είχε 26, η Ρουμανία 15 και οι ΗΠΑ μόνο 11... Ως προς τους φοιτητές πανεπιστημίων σε κάθε 10.000 κατοίκους, η Ελλάδα, πάλι πρώτη στην κατάταξη, είχε 10,6, το Βέλγιο 9,6, η Νορβηγία 8,5, η Γερμανία 5,6, η Μεγάλη Βρετανία 4,0 και η Ιταλία 3,0. Ολα δε αυτά τα στατιστικά χωρίς να υπολογίσουμε τους Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού. Είχαμε λοιπόν έναν εξαιρετικά μορφωμένο λαό σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη (εδώ ας θυμηθούν κάποιοι τον Στρατή Μυριβήλη...). Την ίδια εποχή όμως, η Ελλάδα είχε 214 "υπαλλήλους" σε κάθε 10.000 κατοίκους της, ενώ η Αγγλία είχε αντιστοίχως μόνο 73... Τα χωράφια ανήκαν στους τσιφλικάδες και στα μοναστήρια, βιομηχανία δεν υπήρχε και η βιοτεχνία, όση υπήρχε, εξυπηρετούσε οικογενειακές ή έστω λίγο μεγαλύτερες ανάγκες, αλλά μέχρι εκεί. Αρα, οι υπάλληλοι που ακριβώς ήσαν "υπάλληλοι"; Στον κρατικό μηχανισμό; Στον... έξωθεν επιχορηγούμενο δια των "δανείων" κρατικό μηχανισμό; Ο οποίος φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια να μην επιτρέψει σε τίποτα να φυτρώσει και συνάμα να αντιμετωπίζει περιανδρικά όσα ξέφευγαν και ξεμύτιζαν; Στον κρατικό μηχανσιμό που διέλυσε κυριολεκτικά τον αγροτικό μας τομέα και εισάγουμε - ξέρετε από που - για να τραφούμε; Κι από την άλλη, όσες λίγες αλλά εύρωστες Βιομηχανίες είχαμε, τι απέγιναν; Τι απέγιναν αυτοί οι δούρειοι ίπποι που θα μας επέτρεπαν να διαρρήξουμε τα τείχη των βορείων "γειτόνων" και να τους ελέγξουμε χωρίς καν να πέσει μία σφαίρα; Αν υπήρχε Χρωπή, Ιζόλα, κλπ στην Αλβανία, νομίζετε ο Ράμα θα μιλούσε με τον Ερντογάν (μην τον προσφωνείτε σουλτάνο και το παίρνει επάνω του) για την μετεγκατάσταση τριών μεραρχιών τζιχαντιστών στην πλάτη μας, πριν μιλήσει πρώτα με εμάς;

Ο κορονοϊός θα περάσει. Θα περάσει και το λαθρομεταναστευτικό. Εμείς θα μείνουμε; Οχι ψευτοευτυχισμένοι μέσα στην τρελλή χαρά του καλοκαιριού και στις ψευδαισθήσεις των κοινωνικών ναρκωτικών, αλλά με ελληνική ποιότητα ζωής; Θα μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στις 4 το πρωί χωρίς φόβο; Θα μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ έστω κι αν θυμηθήκαμε ξαφνικά ότι αφήσαμε την εξώπορτα ξεκλείδωτη; Μη τα ξαναλέω... τα ξέρετε... Οπως ξέρω κι εγώ ότι ζητάω πολλά. Αλλά εγώ αυτά θέλω. Θέλω ποιότητα στην ζωή μου. Στην ζωή μας. Ας κρατήσουν την ευτυχία τους οι άλλοι για τους εαυτούς τους. Αλλωστε, Σπαρτιάτης είμαι και ποτέ μου δεν πίστεψα στην τύχη.

(ΗΚ)

Σημ: Το σκίτσο το βρήκα στο διαδίκτυο χωρίς να γνωρίζω σε ποιόν ανήκει για να το αναφέρω και να του αποδώσω τα εύσημα. Το βρίσκω καταπληκτικό και δεν μπόρεσα να αντισταθώ να το αναρτήσω.