ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΣ ΠΕΘΑΝΕΙ

Χθές, Ελληνας πατέρας εκ Φερών, ερωτηθείς από δημοσιογράφο αν φοβάται μη χάσει τον γιό του που υπηρετεί στον Εβρο, απήντησε "αν είναι να πεθάνει για την Ελλάδα, ας πεθάνει".

Εργολάβος στον Εβρο, παραδίδοντας στον υπεύθυνο αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού τα οχυρωματικά έργα που είχε κατασκευάσει, είδε με ένα χαμόγελο γεμάτο νόημα, τον αξιωματικό να μετράει και να βρίσκει έκπληκτος το πάχος του σκυροδέματος "τριπλάσιο" του συμφωνηθέντος. "Μα, δεν έχουμε έγκριση για να πληρώσουμε τόσα παραπάνω χρήματα" είπε σαστισμένος ο Αξιωματικός. "Δεν τόκανα για τα χρήματα" απήντησε περήφανα ο εργολάβος. "Τό έκανα για τα παιδιά μας που θα πολεμήσουν εδώ. Δεν θέλω λεφτά"...

Ξέρετε κάτι;

Καμμία στρατηγική δεν έχει την δυνατότητα να αντιμετωπίσει ανθρώπους αποφασιμένους να θυσιάσουν ακόμη και την ζωή τους για κάτι ιερότερο από την ύπαρξή τους. Η παράθεση γεγονότων, δεδομένων και επιλογών δεν αποτελεί στρατηγική ανάλυση. Από την ώρα που έχει ριφθεί ο κύβος, αποτελεί πολυτέλεια. Διαβάζω πολλές τέτοιες άκρως εμπεριστατωμένες αναλύσεις, εκτιμήσεις ακόμα και προτάσεις.

Αλλά...

Το ότι μας ξύπνησε, είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει ο Ερντογάν και αυτό για έναν λόγο που κανένας δεν θίγει, πράγμα που μου προξενεί μεγάλη εντύπωση.

Ο Ελληνας στρατιώτης στερείται πραγματικών εμπειριών μάχης επί μακρόν. Η ένοχη κατ' εμέ και πολύ ύποπτη - Φόβος; Ακόμα; - νοοτροπία αποχής στρατιωτικής συμμετοχής σε πολεμικές επιχειρήσεις ανά την υφήλιο για λόγους επιχειρησιακής εκπαίδευσης (έστω και με απώλειες, για στρατό μιλάμε) μόνο εκ τύχης δεν μας έχει βγεί ακόμη σε κακό.

Αυτή η βλακώδης έξαρση της επιθετικότητας της Τουρκίας ήταν Θεού δώρο για εμάς. Ηρθε στο παρά πέντε γιατί διαφορετικά, έτσι που πηγαίναμε, θα διαλυόμασταν από μόνοι μας από την απραξία και την δοκισησοφία, τα χουβαρνταλίκια για ξένους όταν έχουν γίνει πρόσφυγες οι ίδιοι οι Έλληνες μέσα στην χώρα τους και έναν υπέρμετρο ανθρωπισμό λές και γίναμε ξαφνικά θεοί. Σε συνδιασμό με την απύθμενη φιλοπατρία μας και την δύναμη της ψυχής μας, οι εμπειρίες που αποκομίζουμε κάθε λεπτό που περνάει θα αποβούν αποφασιστικής σημασίας και κυριολεκτικά σωτήριες. Αλλο να το λές, άλλο να το κάνεις χωρίς πίεση (σαν άσκηση) και εντελώς άλλο να ξενυχτάς με το δάχτυλο στην σκανδάλη και το άγχος μη σου επιτεθεί και σου ξεφύγει κανένας. Ο άνθρωπος ακονίζεται ΜΟΝΟ πάνω στον άνθρωπο κύριοι. Μόνο.

Teşekkür ederim Erdoğan Bay! Οσο για το να προσέχουμε μη φτάσουμε κι εμείς στο σημείο να παρακαλούμε σαν αυτούς που μας έστειλες, ξύπνα... Οι Ελληνες δεν παρακαλούν ποτέ κανέναν. Ούτε σκύβουν. Ακόμα και τους Θεούς τους, τους κύτταγαν στα μάτια. Κι εσύ μόνο θεός δεν είσαι. Θα το διαπιστώσεις σύντομα.

(ΗΚ)