ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΩΝΙΔΑ ΤΗΣ

Διαβάζω στο World Economic Forum: Ακόμα και σήμερα, 49 χώρες δεν έχουν νόμους που να προστατεύουν τις γυναίκες από την οικογενειακή βία. Το 28% του πληθυσμού της γής, πάντα κατά το WEF, θεωρεί αποδεκτή την χειροδικία του ανδρός προς την γυναίκα του (αυτό το "του" εμένα με ενοχλεί πολύ, αλλά τέλος πάντων), με μία στις τρείς γυναίκες να έχει βιώσει αυτήν την κατάσταση στην ζωή της. Είναι πολύ περίεργο αλλά, μόνο οι ΗΠΑ και η Παπούα Νέα Γουϊνέα δεν έχουν θεσμοθετήσει την άδεια μητρότητας μετά αποδοχών, ενώ σε 18 κράτη, ακόμα και σήμερα οι άντρες μπορούν νομίμως να απαγορέψουν στις γυναίκες τους να εργαστούν. Για παράδειγμα στα κράτη της Βορείου Αφρικής, οι γυναίκες στελεχώνουν μόλις 1 στις 5 έμμισθες θέσεις στην οικονομία, εξαιρουμένων των αγροτικών. Οσο για τις "αναπτυγμένες" χώρες, η ψαλίδα στην αμοιβή μεταξύ των δυο φύλλων βρίσκεται στο 13.6%, πράγμα που σημαίνει ότι με τους σημερινούς ρυθμούς, θα χρειαστούν 257 χρόνια για να ισορροπήσει η ζυγαριά! Αν δεν υπήρχε αυτή η απόσταση μεταξύ γυναικών και ανδρών, ο κόσμος θα ήταν κατά 6 τρις πλουσιότερος, αφού η ψαλίδα "κοστίζει" ετησίως το 7,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Και ενώ τα στατιστικά λένε σαφώς αλήθειες, αποφεύγουν να σημειώσουν ότι η διαφορά στους δείκτες μεταξύ δυτικών και μουσουλμανικών κρατών είναι κατά πολύ μεγαλύτερη των ανωτέρω αναφερθέντων. Ο μεγάλος μέσος όρος - η μεγάλη απόκλιση δηλαδή μεταξύ των δύο φύλλων - προκύπτει ακριβώς από την μικρή διαφοροποίηση μεταξύ ανδρών και γυναικών των δυτικών κοινωνιών και την τεράστια των μουσουλμανικών. Σαν όλους αυτούς που είναι στα σύνορά μας και προσπαθούν με την βία - άκουσον άκουσον - να "μπουκάρουν" σε ξένο κράτος, επιβεβαιώνοντας μέχρι κεραίας τους δείκτες. Αυτό όμως δεν είναι το παράξενο. Το παράξενο είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι υποστηρίζονται από το 30% των Ελλήνων ψηφοφόρων. Σταματώ εδώ γιατί αν αρχίσω θα παρεκτραπώ.

Οσο για κάποιους ψευτοπουριτανούς προοδευτικούς (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, απ' όλα έχει ο μπαχτσές) που εξανίστανται μόλις δούν λίγο γυμνό, τους λέω ότι παίζουν το παιχνίδι των μπουρκολάγνων μωαμεθανών, έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουν. Το πρόστυχο υπάρχει μόνο στο "γιατί" και στο "πως", ποτέ στο "τι".

Χρόνια πολλά στις γυναίκες δεν λέω (όπως δεν συνηθίζω να εύχομαι γενικώς), γιατί, για μένα, γιορτάζουν κάθε μέρα, όχι μόνο μία φορά τον χρόνο. Χωρίς την Τέχνη, η ζωή δεν αντέχεται και η γυναίκα αποτελεί την κορωνίδα της. Θάχε μάλλον κέφια ο Θεός εκείνη την ημέρα...

(ΗΚ)