ΠΟΛΙΑ ΘΡΙΞ ΜΗΝΥΣΙΣ ΧΡΟΝΟΥ ΟΥ ΦΡΕΝΟΣ ΕΣΤΙΝ

Τα Τηλέφεια τραύματα είναι στην ουσία αθεράπευτα και οι πληγές τους δεν επουλώνονται ποτέ. Εστω και αν ο Απόλλων χρησμοδοτεί ότι ο τρώσας και ιάσεται, δηλαδή ότι μόνο αυτός που τα προκαλεί μπορεί να τα θεραπεύσει, η αλήθεια είναι ότι αφορούν έναν κύκλο παθών που ανοίγει και δεν κλείνει ποτέ. Οσες γενιές και αν περάσουν. Και τουλάχιστον για εμένα, το τραύμα που έχει επιφέρει σήμερα η ανθρώπινη αλαζονεία στην ζωή, είναι ακριβώς τέτοιο. Το ζούμε.
Κανένας πολιτισμός δεν μπορεί να καυχάται για επιτεύγματα όταν έχει να επιδείξει πείνα, ανεργία και παραδόξως έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Η επιμονή μου στην κατακεραύνωση του διαφωτιστικού αντιγράφου θα δικαιώνεται κάθε φορά που η ανθρώπινη κοινωνία θα βρίσκεται μπροστά σε τοίχο, όπως σήμερα. Η ψευδαίσθηση της υπεροχής και της παντογνωσίας που μας έχει επιβάλει όλη αυτή η δυτικοευρωπαϊκή θέαση της ζωής, η καμουφλαρισμένη ημιμάθεια δηλαδή, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή, κάνοντας την γύμνια των νεοτέρων θεωρητικών ταγών να γίνεται όλο και εμφανέστερη. Επιπροσθέτως, αυτή η ψευδαίσθηση μόρφωσης που προσαυξάνεται γεωμετρικά λόγω ευκολίας πρόσβασης σε πληθώρα δεδομένων, κάνει όλους να νομίζουν εαυτούς φιλοσόφους. Τα δεδομένα όμως δεν είναι κάν πληροφορίες αν δεν αναγνωριστούν, διασταυρωθούν και αξιολογηθούν πρώτα, και οι πληροφορίες έχουν πολύ δρόμο μέχρι να μετουσιωθούν σε γνώση. Και πάλι, ακόμη και τότε δεν μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί παντογνώστης αφού η γνώση δε είναι αυτοδικαίως, ούτε και εγγυάται κανείς ότι θα μετασχηματιστεί ποτέ σε σοφία. Φιλόσοφοι υπάρχουν ελάχιστοι και ο ρόλος τους ήταν, είναι και θα είναι πάντα και μόνο συμβουλευτικός. Αλλοι είναι εκείνοι που εφαρμόζουν τακτικές επί του πεδίου της μάχης, στην καθημερινότητά μας δηλαδή, και αυτοί αξίζουν και δικαιούνται την αρωγή μας, την στήριξή μας, όχι την κριτική και την διακωμώδηση. Ειδικά εν μέσω μίας κρίσης με τόσα πολλά πρόσωπα.
Ισως όλη αυτή η κατάσταση με τις τόσες παραμέτρους και μεταβλητές να κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν επιτέλους ότι πέρασε πιά η εποχή των "παθών" και των "λαθών" με τις μεγάλες ταμπέλες. Ο κόσμος έξω από τα μαντριά και τα κλουβιά είναι πολύ μεγάλος και δεν καταλαβαίνει από κατασκευασμένες έννοιες και ανθρώπινες εκλογικεύσεις ενεργών θεωριών. Εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε σ' αυτόν τον κόσμο, όχι το σύμπαν σε μάς. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι οι κανόνες αυτού του κόσμου επιβάλονται, δεν συζητούνται ούτε και τίθενται σε ψηφοφορία... Αν επιμένουμε να τους αγνοούμε και, μέσα στην απύθμενη έπαρσή μας να θεσπίζουμε δικούς μας, μόνοι μας θα βγάλουμε τελικά τα μάτια μας.
Εχω ισχυριστεί πολλές φορές ότι η απόφαση του ανθρώπου να απαλλαγεί από την επίδραση του πεδίου αναφοράς του, αν και δικαιολογημένη, είναι τουλάχιστον μέχρι τις ημέρες μας ουτοπική, διότι ούτε τα μέσα έχει, ούτε την γνώση για να το κάνει. Ο δε κόσμος που θα ξημερώσει μετά την κρίση, θα είναι διαφορετικός από αυτόν που έχουμε συνηθίσει. Κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, επιχειρηματικά, αλλά και στην παιδεία και στην υγεία, όλα θα ‘’μολυνθούν’’ από τον φόβο μίας νέας πανδημίας, αφού αυτή εδώ τόσο εύκολα γονάτισε και περιόρισε έναν ολόκληρο πλανήτη. Ο Φόβος... αυτός θα είναι ο κοινός παρονομαστής πλέον μέχρι νεωτέρας. Ο Διαφωτισμός και η ψευτοκουλτούρα του, αυτή η κακή αντιγραφή εννοιών που ουδέποτε κατάλαβαν οι... στυλοβάτες της σύγχρονης κοινωνίας μας, ανακαλύπτει ξαφνικά σήμερα ότι με τα λόγια ο άνθρωπος δεν γίνεται Θεός. Οτι δεν ελέγχει τα πάντα και σίγουρα όχι την μοίρα του. Αν καταλάβαιναν τον Ομηρο, θα θυμόντουσαν ότι ούτε και αυτός ο Δϊας δεν μπόρεσε να πάει κόντρα στην μοίρα και να σώσει τον Σαρπηδόνα, τον γιό του, από τον άσπλαχνο χαλκό του βασιλιά του Αργους. Αν καταλάβαιναν αυτούς που αντέγραψαν θα γνώριζαν ότι τα θεμέλια του πολιτισμού τους ήσαν το μέτρο και η λογική και ακόμα ότι η ανθρώπινη ηθική (τους) δεν πήγαινε ποτέ κόντρα στον Φυσικό Νόμο. Οτι ενώ γνώριζαν πώς δεν έχουν την δύναμη να ελέγξουν την γέννηση και τον θάνατο, είχαν το σθένος και την παλληκαριά να επιλέξουν το πως θα ταξιδέψουν ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα. Ο τρόπος που επέλεξαν μας σαγηνεύει ακόμα και σήμερα, μας διδάσκει και μας γεμίζει ενέργεια και θέληση για ζωή. Οχι επειδή είναι πρόγονοί μας, άλλωστε οι ίδιοι θα μας έλεγαν ότι οι άσπρες τρίχες στο κεφάλι του ανθρώπου μπορεί να δείχνουν την ηλικία του, όχι όμως και την σωφροσύνη του. Μας σαγηνεύει γιατί έχει αποδειχθεί σωστός αντέχοντας χιλιάδες χρόνια στην κριτική και στην δοκιμασία. Ας τον αφήσουν ήσυχο λοιπόν με τις ερμηνείες τους κι εμείς, που δεν χρειαζόμαστε διερμηνείς, ας τον αγκαλιάσουμε ξανά. Ας ξαναβρούμε την Ελληνικότητα μας. Είναι μονόδρομος.

(ΗΚ)